Kontrola udzielania zamówień publicznych /Zarys modelu kontroli zamówień publicznych w węgierskim systemie zamówień publicznych/
Dyrektywa 2007/66/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 grudnia 2007 r. zmieniająca dyrektywy Rady 89/665/EWG i 92/13/EWG w zakresie poprawy skuteczności procedur odwoławczych w dziedzinie udzielania zamówień publicznych1 określa podstawowe cele i wymagania, jakim powinny odpowiadać procedury odwoławcze poszczególnych państw członkowskich Unii Europejskiej. Kwestia dokładnej organizacji systemu odwoławczego oraz wyznaczenie organów odpowiedzialnych za rozpatrywanie odwołań i określenie właściwości tych organów nie jest objęta zakresem prawa wspólnotowego i decyzja w tym zakresie została pozostawiona do suwerennej decyzji poszczególnym państwom członkowskim.
Art. 2 ust. 2 dyrektywy stwierdza, że uprawnienia, jakie powinny przysługiwać organom odwoławczym, mogą być przyznane odrębnym organom odpowiedzialnym za poszczególne aspekty procedury odwoławczej. Stanowisko to jednoznacznie potwierdził ETS w wyroku w sprawie C-315/01, w którym to orzeczeniu Trybunał uznał za zgodne z dyrektywą rozwiązanie, w którym jeden sąd jest odpowiedzialny za stwierdzenie naruszenia prawa przez zamawiającego, które to naruszenie stanowi podstawę do przyznania przez inny sąd odszkodowania wykonawcy.
Pożądanym modelem jest system w którym całość spraw z zakresu rozpatrywania odwołań w sprawach zamówień publicznych podlega organom sądowym.
Jeżeli jednak państwo zdecyduje się wprowadzić system, w którym odwołanie jest rozpatrywane w pierwszej instancji przez organy odwoławcze niemające charakteru sądowego, system taki musi spełniać warunki określone w art. 2 ust 9 dyrektywy. Przepis powyższy mówi, że decyzje takich organów powinny być zawsze uzasadnione pisemnie. Ponadto wymagane jest, aby istniały przepisy dające gwarancje, że wszelkie ewentualne bezprawne środki podjęte przez organ odwoławczy lub wszelkie uchybienia w wykonywaniu uprawnień nadanych takiemu organowi, będą mogły być przedmiotem odwołania w sądzie lub przed innym organem będący sądem lub trybunałem w rozumieniu art. 234 TWE, niezależnym zarówno od instytucji zamawiającej, jak i organu odwoławczego. Członkowie takiego niezależnego organu powinni być powoływani i odwoływani na takich samych warunkach jak sędziowie, w odniesieniu do urzędu odpowiedzialnego za ich nominację, okres kadencji oraz ich odwołanie. Przynajmniej przewodniczący takiego niezależnego organu musi mieć takie same kwalifikacje zawodowe i prawne jak sędziowie. Niezależny organ powinien podejmować decyzje po przeprowadzeniu postępowania, w którym wysłuchane są obie strony, a decyzje te są prawnie wiążące w sposób określony przez każde państwo członkowskie.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
