Postanowienie TK z dnia 30 marca 2009 r., sygn. SK 38/07
p o s t a n a w i a:
Z.U.2009/3A/
POSTANOWIENIE
z dnia 25 marca 2009 r.
Sygn. akt SK 38/07
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Adam Jamróz - przewodniczący
Wojciech Hermeliński - sprawozdawca
Marek Kotlinowski
Teresa Liszcz
Mirosław Wyrzykowski,
po rozpoznaniu, na posiedzeniu niejawnym w dniu 30 marca 2009 r., skargi konstytucyjnej Zbigniewa Kurłowicza o zbadanie zgodności:
art. 213 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, ze zm.) w zakresie, w jakim przepis ten ogranicza wyłączenie bezprawności czynu, określonego w art. 212 tej ustawy, wyłącznie do wypadków prawdziwego zarzutu postawionego lub podnoszonego tylko w obronie społecznie uzasadnionego interesu, z art. 16 ust. 2, art. 31 ust. 3, art. 42 i art. 54 ust. 1 Konstytucji oraz z art. 10 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284, ze zm.),
na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, z 2000 r. Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638, z 2001 r. Nr 98, poz. 1070 oraz z 2005 r. Nr 169, poz. 1417) umorzyć postępowanie w sprawie badania zgodności art. 213 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, ze zm.) w zakresie, w jakim przepis ten ogranicza wyłączenie bezprawności czynu, określonego w art. 212 tej ustawy, wyłącznie do wypadków prawdziwego zarzutu postawionego lub podnoszonego tylko w obronie społecznie uzasadnionego interesu:
a) z art. 54 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji ze względu na zbędność wydania wyroku,
b) w pozostałym zakresie ze względu na niedopuszczalność wydania wyroku.
UZASADNIENIE
I
1. Skargą konstytucyjną z 10 sierpnia 2006 r., uzupełnioną pismem procesowym z 25 października 2006 r., skarżący Zbigniew Kurłowicz zakwestionował zgodność art. 213 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, ze zm.; dalej: k.k.) w zakresie, w jakim przepis ten ogranicza wyłączenie bezprawności czynu, określonego w art. 212 k.k., wyłącznie do wypadków prawdziwego zarzutu postawionego lub podnoszonego tylko w obronie społecznie uzasadnionego interesu, z art. 16 ust. 2, art. 31 ust. 3, art. 42 i art. 54 ust. 1 Konstytucji oraz z art. 10 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284, ze zm.; dalej: EKPC).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
