Postanowienie TK z dnia 22 kwietnia 2009 r., sygn. Ts 193/06
82/2/B/2009
POSTANOWIENIE
z dnia 22 kwietnia 2009 r.
Sygn. akt Ts 193/06
Skarga konstytucyjna powinna obejmować żądanie zbadania zgodności z Konstytucją określonej normy prawnej. Samo użycie zwrotów „ustawa” i „akt normatywny” nie przesądza jeszcze, że ustawodawca miał na myśli tą ustawę czy rozporządzenie, rozumiane jako formalna całość.
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Marian Grzybowski - przewodniczący
Mirosław Granat - sprawozdawca
Stanisław Biernat,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym zażalenia na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 9 stycznia 2008 r. o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej Marii Śliwowskiej,
postanawia:
nie uwzględnić zażalenia.
UZASADNIENIE
We wniesionej do Trybunału 24 lipca 2006 r. skardze konstytucyjnej, skarżąca domagała się uznania dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279, ze zm.; dalej: dekret warszawski) za niezgodny z art. 2, art. 21 oraz art. 64 Konstytucji ze względu na niewydanie przepisów wykonawczych do art. 9 ust. 3 tego dekretu, co uniemożliwiło właścicielom wywłaszczonych nieruchomości uzyskanie odszkodowania. Z ostrożności procesowej skarżąca wskazała w szczególności, iż art. 7 ust. 1 i art. 9 ust. 2 dekretu warszawskiego w zakresie, w jakim ograniczają terminem i jednocześnie uniemożliwiają właścicielom wywłaszczonych nieruchomości prawo do otrzymania odszkodowania, są niezgodne z art. 2, art. 21 i art. 64 Konstytucji, a art. 8 dekretu warszawskiego w zakresie, w jakim umożliwia wywłaszczenie budynków w razie nieprzyznania dotychczasowemu właścicielowi gruntu wieczystej dzierżawy lub prawa zabudowy, a tym samym dopuszcza wywłaszczenie na każdy dowolny cel, a nie na cele publiczne, jest niezgodny z art. 2 i art. 21 ust. 2 Konstytucji. Skarżąca zarzuciła nadto, że z art. 2 i art. 64 Konstytucji są niezgodne § 1, § 2, § 3 i § 4 rozporządzenia Ministra Odbudowy z 27 stycznia 1948 r. wydanego w porozumieniu z Ministrem Administracji Publicznej w sprawie obejmowania w posiadanie gruntów przez gminę m.st. Warszawy (Dz. U. Nr 6, poz. 43; dalej: rozporządzenie Ministra Odbudowy) w zakresie, w jakim pozbawiają one praw dotychczasowych właścicieli nieruchomości, określonych w rozporządzeniu Ministra Odbudowy z dnia 7 kwietnia 1946 r. w sprawie obejmowania gruntów w posiadanie przez gminę m.st. Warszawy (Dz. U. Nr 16, poz. 112) - przez zaniechanie czynności postępowania: zrezygnowanie z ogłoszenia o przystąpieniu do objęcia gruntów, zawiadamianie dotychczasowych właścicieli o oględzinach, a także z prawa składania zastrzeżeń co do protokołu oględzin. Ponad zarzuty wynikające z określenia zakresu badania zaskarżonych przepisów zawartych w petitum skargi, skarżąca podnosi, iż terminy przewidziane w art. 7 ust. 1 oraz art. 9 ust. 2 dekretu są rażąco krótkie, a tym samym prowadzą do naruszenia prawa własności, zagwarantowanego w art. 64 Konstytucji.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
