Postanowienie TK z dnia 5 lutego 2008 r., sygn. SK 74/06

Brak pisemnego uzasadnienia postanowienia o odmowie przyjęcia skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia

15/1/A/2008

POSTANOWIENIE

z dnia 5 lutego 2008 r.

Sygn. akt SK 74/06

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Ewa Łętowska - przewodniczący

Mirosław Granat - sprawozdawca

Marian Grzybowski

Teresa Liszcz

Bohdan Zdziennicki,

po rozpoznaniu, na posiedzeniu niejawnym w dniu 5 lutego 2008 r., skargi konstytucyjnej Romana Berezowskiego o zbadanie zgodności:

art. 424⁹ oraz art. 424¹² w związku z art. 398⁹ § 2 zdanie drugie ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, ze zm.) z art. 2 w związku z art. 45 ust. 1, art. 31 ust. 3 Konstytucji,

p o s t a n a w i a:

na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, z 2000 r. Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638, z 2001 r. Nr 98, poz. 1070 oraz z 2005 r. Nr 169, poz. 1417) umorzyć postępowanie ze względu na zbędność wydania orzeczenia.

UZASADNIENIE

I

1. Pismem z 16 czerwca 2006 r. Roman Berezowski wniósł skargę konstytucyjną o uznanie, że art. 424⁹ oraz art. 424¹² w związku z art. 398⁹ § 2 zdanie drugie ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, ze zm.; dalej: k.p.c.) są niezgodne z art. 2 w związku z art. 45 ust. 1, art. 31 ust. 3 Konstytucji. Na podstawie zaskarżonych przepisów, Sąd Najwyższy (dalej: SN) postanowieniem z 23 lutego 2006 r. odmówił, bez uzasadnienia, przyjęcia do rozpoznania skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu. W ocenie skarżącego taka regulacja naruszyła jego konstytucyjne prawo do rzetelnej procedury wolnej od arbitralności i dowolności. Ustanowiła też nieproporcjonalne ograniczenia w prawie do sądu.

Skarżący wskazał, że art. 424 k.p.c. narusza konstytucyjny standard przyzwoitej legislacji w zakresie, w jakim posługuje się blankietowym, niezdefiniowanym pojęciem „oczywistej bezzasadności”. W ten sposób Sąd Najwyższy został wyposażony przez ustawodawcę w instrument dowolnego, pozbawionego kontroli, odmawiania przyjmowania skarg do rozpoznania. Są to zdaniem skarżącego skargi nierozerwalnie związane z realizacją konstytucyjnego prawa do wynagrodzenia szkody wyrządzonej przez organy władzy publicznej (art. 77 ust. 1 Konstytucji).

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się