Wyrok TK z dnia 5 lutego 2008 r., sygn. K 34/06
Przymusowe doprowadzenie
2/1/A/2008
WYROK
z dnia 5 lutego 2008 r.
Sygn. akt K 34/06
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Wojciech Hermeliński - przewodniczący
Mirosław Granat
Marian Grzybowski - sprawozdawca
Marek Kotlinowski
Teresa Liszcz,
protokolant: Grażyna Szałygo,
po rozpoznaniu, z udziałem wnioskodawcy oraz Sejmu i Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 5 lutego 2008 r., wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich o zbadanie zgodności:
art. 247 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, ze zm.) z art. 41 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
orzeka:
I
Art. 247 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, ze zm.) jest niezgodny z art. 41 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
II
Art. 247 § 1 ustawy powołanej w części I sentencji traci moc obowiązującą z upływem 12 (dwunastu) miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej.
UZASADNIENIE
I
1. Wnioskiem z 23 października 2006 r. Rzecznik Praw Obywatelskich (dalej: Rzecznik) zwrócił się do Trybunału Konstytucyjnego (dalej: TK) o stwierdzenie niezgodności art. 247 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, ze zm.; dalej k.p.k.), w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 85 lit. a ustawy z dnia 10 stycznia 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego, ustawy - Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania karnego, ustawy o świadku koronnym oraz ustawy o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 17, poz. 155, ze zm.).
W uzasadnieniu Rzecznik dokonał analizy zaskarżonego przepisu z uwzględnieniem treści przepisów innych ustaw odnoszących się do instytucji zatrzymania. Zdaniem wnioskodawcy konstrukcja prawna zatrzymania w celu przymusowego doprowadzenia, określona w art. 247 § 1 k.p.k., zawiera istotne wady. Konfrontując kwestionowany przepis z art. 41 ust. 1 Konstytucji, Rzecznik wskazał, że art. 247 § 1 k.p.k. nie reguluje w sposób kompletny zarysu ograniczenia wolności osobistej, pozostawiając organowi zarządzającemu zatrzymanie daleko idącą swobodę normowania ostatecznego kształtu tego ograniczenia. Tak skonstruowany przepis nie chroni jednostki przed arbitralnością władzy, ponieważ pozostawia wyraźne określenie przyczyn pozbawienia (ograniczenia) wolności poza ustawą. Rzecznik podkreślił, że art. 247 § 1 k.p.k. wskazuje jedynie organ właściwy do zarządzenia zatrzymania i doprowadzenia osoby podejrzanej, nie określa natomiast przyczyn uzasadniających dokonanie zatrzymania w tym trybie. Powierza on prokuratorowi reglamentację sfery wolności osobistej, nie zawiera natomiast żadnych regulacji o charakterze materialnoprawnym, które krępowałyby prokuratora w zakresie korzystania z ustawowej kompetencji zarządzania zatrzymania i przymusowego doprowadzania osoby podejrzanej. Taka konstrukcja ustawodawcza przesądza, zdaniem Rzecznika, że prokurator nieskrępowany w tym zakresie postanowieniami ustawy w istocie zastępuje prawodawcę, wyznaczając rzeczywiste granice konstytucyjnej wolności osobistej.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
