Postanowienie SN z dnia 12 lutego 2021 r., sygn. II DO 34/20
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tomasz Przesławski (przewodniczący)
SSN Jan Majchrowski (sprawozdawca)
Ławnik SN Grzegorz Swaczyna
Protokolant Anna Rusak
w sprawie prokuratora Prokuratury Rejonowej w C. A. K.
po rozpoznaniu w Izbie Dyscyplinarnej
na posiedzeniu w dniu 12 lutego 2021 roku
odwołania wniesionego przez prokurator A. K.
od postanowienia Sądu Dyscyplinarnego dla Prokuratorów przy Prokuratorze Generalnym w W. z dnia 6 lutego 2020 roku, sygn. akt PK I SD (...) w przedmiocie przedłużenia zawieszenia w czynnościach służbowych do dnia 6 marca 2020 roku
na podstawie art. 430 § 1 kpk w związku z art. 171 pkt 1 ustawy z dnia 28 stycznia 2016 roku Prawo o prokuraturze
postanowił
odwołanie pozostawić bez rozpoznania.
UZASADNIENIE
Postanowieniem Sądu Dyscyplinarnego dla Prokuratorów przy Prokuratorze Generalnym z dnia 6 lutego 2020 roku, sygn. akt PK I SD (...), uwzględniono wniosek Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego Prokuratora Generalnego dla (...) okręgu regionalnego z dnia 23 sierpnia 2019 roku i przedłużono zawieszenie A. K. – prokuratora Prokuratury Rejonowej w C. – w czynnościach służbowych do dnia 6 marca 2020 roku. W uzasadnieniu wskazano, iż w stosunku do prokurator A. K., w dniu 28 lutego 2018 roku wszczęto postępowanie dyscyplinarne dotyczące tego, że w dniu 28 sierpnia 2017 roku, w C., uchybiła godności urzędu prokuratora podejmując działania polegające na bezpodstawnym i stanowiącym przekroczenie uprawnień prokuratora angażowaniu się w postępowanie zarejestrowane w tym czasie w Komisariacie V Policji w C. pod sygn. RSD (...), poprzez zażądanie podania danych personalnych osób podejrzanych w sprawie, przyjazd do komisariatu, rozmowy na temat toku tego postępowania z funkcjonariuszami Policji, w tym odnośnie przedstawienia zarzutów i stwierdzenia braku podstaw do zatrzymania sprawców przestępstwa, którą to potrzebę widział wcześniej inny prokurator, w tym co do M. T., będącego synem prokuratora Prokuratury Rejonowej w C. E. T. i prokuratora Prokuratury Rejonowej w C. J. T. oraz na zatajeniu podjęcia tych działań przed Prokuratorem Rejonowym, co skutkowało osłabieniem zaufania do bezstronności prokuratora, o czym mowa w art. 96 § 2 ustawy z dnia 28 stycznia 2016 roku Prawo o prokuraturze (dalej pop) i co stanowiło uchybienie godności urzędu prokuratora, a także jednocześnie w sposób oczywisty obraziło przepis art. 96 § 1 pop w zakresie określonego w ślubowaniu, wskazanego w przepisie art. 92 § 1 pop, nakazu stania na straży prawa i strzeżenia praworządności oraz sumiennego wypełniania obowiązków pełnionego urzędu prokuratora oraz kierowania się zasadami godności i uczciwości, tj. dopuszczenie się przewinienia dyscyplinarnego określonego w art. 137 § 1 pop. Jak podkreślił sąd I instancji, czyn ten jest także przedmiotem śledztwa prowadzonego w Wydziale Spraw Wewnętrznych Prokuratury Krajowej pod sygn. akt PK XIV Ds. (...) w sprawie przekroczenia uprawnień i niedopełnienia obowiązków służbowych w dniach 26-29 sierpnia 2017 roku w C. przez funkcjonariuszy Policji oraz prokuratorów, tj. o czyn z art. 231 § 1 kk. W toku postępowania przygotowawczego wystąpiono o zezwolenie na pociągnięcie prokurator A. K. do odpowiedzialności karnej. Nieprawomocną uchwałą Sądu Dyscyplinarnego dla Prokuratorów przy Prokuratorze Generalnym z dnia 5 września 2019 roku, odmówiono wyrażenia zgody na jej pociągnięcie do odpowiedzialności karnej. Uchwała ta została zaskarżona przez prokuratora. Zarządzeniem Prokuratora Regionalnego w […]. nr (...), z dnia 7 września 2017 roku, zawieszono prokurator A. K. na okres 6 miesięcy do dnia 6 marca 2018 roku w czynnościach służbowych. Zawieszenie to było sukcesywnie przedłużane na kolejne okresy: do dnia 7 września 2018 roku; do dnia 7 marca 2019 roku; do dnia 6 września 2019 roku. Wnioskiem z dnia 23 sierpnia 2019 roku Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego Prokuratora Generalnego dla (...) okręgu regionalnego zwrócił się o przedłużenie zawieszenia w czynnościach służbowych prokurator A. K. na dalszy niezbędny okres do dnia 6 marca 2020 roku. We wniosku wskazano, że podstawy zawieszenia prokurator A. K. znalazły potwierdzenie, co skutkowało wszczęciem postępowania dyscyplinarnego i postawieniem zarzutów. We wniosku wymieniono dowody wskazujące na duże prawdopodobieństwo popełnienia przewinienia dyscyplinarnego, którego charakter oraz okoliczności sprawy przekonywały o aktualności przesłanek, które spowodowały jej zawieszenie w czynnościach służbowych. Decyzja w przedmiocie zezwolenia na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej oraz sposób zakończenia śledztwa determinować miały bieg sprawy dyscyplinarnej, w szczególności mogła wystąpić potrzeba zmiany zarzutu dyscyplinarnego. Postanowieniem z dnia 30 sierpnia 2019 roku Sąd Dyscyplinarny dla Prokuratorów przy Prokuraturze Generalnym uwzględnił powyższy wniosek i przedłużył okres zawieszenia do dnia 6 marca 2020 roku. Postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 14 listopada 2019, sygn. akt II DO 30/19, roku uchylono orzeczenie sądu I instancji i sprawę przekazano do ponownego rozpoznania. W części uzasadnienia dotyczącej rozważań prawnych, sąd a quo podniósł, że w związku z uchyleniem przez Sąd Najwyższy orzeczenia przedłużającego okres zawieszenia od dnia 7 września 2019 roku, zostało ono wyeliminowane z obrotu prawnego. Stąd wykonywanie tego zawieszenia ustało najpóźniej z dniem wydania postanowienia Sądu Najwyższego. Zdarzenie to jednak nie niweczyło samej podstawy zawieszenia, jak i podstaw jego przedłużania. Stąd, jak wskazał sąd a quo, zobowiązany był do zbadania merytorycznych podstaw przedłużenia tego środka pomimo tego, że w czasie orzekania zawieszenie to już nie obowiązywało. W przypadku istnienia podstaw przedłużenia zawieszenia, sąd I instancji był zobowiązany także do orzeczenia w tym przedmiocie, z zakreśleniem maksymalnej daty zawieszenia na dzień 6 marca 2020 roku. Kwestia przywrócenia zawieszenia pozostawała w kompetencji sądu dyscyplinarnego, a nie przełożonego dyscyplinarnego, który decyduje o zastosowaniu zawieszenia prokuratora w czynnościach służbowych. Zdaniem sądu I instancji wniosek o przedłużenie okresu zawieszenia prokurator A. K. zasługiwał na uwzględnienie. Powody zastosowania tego środka nie ustały. Nadto sąd a quo szczegółowo wskazał materiał dowodowy przemawiający za stwierdzeniem dużego prawdopodobieństwa popełnienia przez prokurator A. K. zarzucanego jej przewinienia. Zwrócono również uwagę, na ścisłe powiązanie postępowania dyscyplinarnego z postępowaniem karnym, w związku z czym koniecznym było oczekiwanie na prawomocne rozstrzygnięcie tego drugiego. Dalsze zawieszenie konieczne było dla należytej ochrony autorytetu prokuratury, a także interesu publicznego przed szkodami, jakie mogłoby powodować dalsze pełnienie czynności przez prokurator A. K.. Jej zachowanie naruszyło bowiem standardy właściwe dla osoby piastującej stanowisko prokuratora, tj. nakazy stania na straży praworządności oraz unikania wszystkiego, co mogłoby przynieść ujmę godności prokuratora lub osłabiać zaufanie do jego bezstronności. Ścisły związek czynu z wykonywaniem przez prokurator A. K. obowiązków służbowych prokuratora, jak i wykorzystanie w interesie prywatnym zajmowanego stanowiska powodowały, iż autorytet prokuratora został w tym wypadku znacząco naruszony, zaś dopuszczenie do dalszego wykonywania przez nią obowiązków służbowych autorytet ten, co najmniej w wymiarze lokalnym, mógł istotnie podważać. Sąd I instancji zwrócił także uwagę na funkcję wychowawczą tego środka.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
