Postanowienie SN z dnia 10 lutego 2021 r., sygn. II DK 41/21

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Tomasz Przesławski (przewodniczący, sprawozdawca)
‎SSN Ryszard Witkowski
‎SSN Mariusz Łodko

Protokolant Marta Brzezińska

w sprawie radcy prawnego T. P.

z udziałem Zastępcy Głównego Rzecznika Dyscyplinarnego Krajowej Izby Radców Prawnych radcy prawnego Moniki Marukiewicz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 lutego 2021 r.,

kasacji obrońcy obwinionego T. P. od orzeczenia Wyższego Sądu Dyscyplinarnego Krajowej Izby Radców Prawnych w W. z dnia 15 stycznia 2020 r., sygn. akt WO-(...), utrzymującego w mocy orzeczenie Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. z dnia 12 lutego 2019 r., sygn. akt D (...)

na podstawie art. 537 § 1 kpk w zw. z art. 74¹ pkt 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych

1. oddala kasację,

2. zasądza od obwinionego T. P. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 20 (dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu za postępowanie kasacyjne.

UZASADNIENIE

Rzecznik Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. w dniu 31 lipca 2018 r. wystąpił do Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. z wnioskiem o ukaranie radcy prawnego T. P., któremu przedstawiono zarzut tego, że „w dniu 14 maja 2017 r. naruszył nietykalność cielesną A. P. w ten sposób, że uderzył ją w przednią powierzchnię klatki piersiowej oraz zaciskał rękę na jej szyi, czym doprowadził do powstania u niej obrażeń głowy, szyi oraz kończyn, tj. popełnienia przewinienia dyscyplinarnego określonego art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1870 z późn. zm.) w związku z art. 11 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r.”.

Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. orzeczeniem z dnia 12 lutego 2019 r., sygn. akt D (...), uznał radcę prawnego T. P., (...), winnym zarzucanego we wniosku o ukaranie czynu, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych w związku z art. 11 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego i za czyn ten na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych wymierzył karę nagany oraz na podstawie art. 65 ust. 2a ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych orzekł dodatkowo zakaz wykonywania patronatu na czas trzech lat, a także na podstawie art. 65 ust. 2e z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych zobowiązał obwinionego do przeproszenia A. P. w formie listu tradycyjnego wysłanego w terminie dwóch tygodni od uprawomocnienia się orzeczenia o czym obwiniony poinformować miał jednocześnie Rzecznika Dyscyplinarnego wysyłając mu kopię listu z przeprosinami z dowodem nadania. Na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy o radcach prawnych zasądzono od obwinionego radcy prawnego T. P., (...), na rzecz Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. tytułem zwrotu kosztów postępowania dyscyplinarnego kwotę 2 000 (dwa tysiące) złotych.

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się