Wyrok SN z dnia 2 lipca 2020 r., sygn. III KK 127/20
Sygn. akt III KK 127/20
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Wiesław Kozielewicz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Małgorzata Gierszon
SSN Zbigniew Puszkarski
Protokolant Justyna Kryńska - Szufnara
przy udziale prokuratora Biura Lustracyjnego IPN Jacka Czarneckiego
w sprawie M. J.
osoby lustrowanej - w przedmiocie stwierdzenia zgodności z prawdą oświadczenia lustracyjnego
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 2 lipca 2020 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego - na niekorzyść
od orzeczenia Sądu Apelacyjnego w (…)
z dnia 30 maja 2019 r., sygn. akt II AKa (…),
utrzymującego w mocy orzeczenie Sądu Okręgowego w L.
z dnia 12 marca 2019 r., sygn. akt IV K (…),
uchyla zaskarżone orzeczenie oraz utrzymane nim w mocy orzeczenie Sądu Okręgowego w L. i sprawę przekazuje temu Sądowi do ponownego rozpoznania.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w L. orzeczeniem z dnia 12 marca 2019 r., sygn. akt IV K (…), stwierdził, że oświadczenie lustracyjne złożone przez M. J. w dniu 21 sierpnia 2017 r. jest zgodne z prawdą.
Od tego orzeczenia apelację na niekorzyść osoby lustrowanej złożył Prokurator Oddziałowego Biura Lustracyjnego IPN w L. .
Po rozpoznaniu tej apelacji, Sąd Apelacyjny w (…) orzeczeniem z dnia 30 maja 2019 r., sygn. akt AKa (…), zaskarżone orzeczenie utrzymał w mocy.
Od powyższego prawomocnego orzeczenia Sądu Apelacyjnego w (…) kasację złożył Prokurator Generalny. Zaskarżył wymienione orzeczenie w całości na niekorzyść lustrowanego M. J. . W kasacji Prokurator Generalny zarzucił rażące i mające istotny wpływ na treść orzeczenia naruszenie przepisów prawa materialnego, to jest art. 1 i art. 7 ust. 1 w zw. z art. 3a ust. 1 i ust. 2 i art. 3a ust. 3 a contrario ustawy z dnia 18 października 2016 r. ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944 – 1990 oraz treści tych dokumentów – dalej powoływana jako ustawa lustracyjna, polegające na tym, iż Sąd Apelacyjny w (…) w wyżej wymienionym orzeczeniu dokonał nieprawidłowej wykładni językowej wymienionych przepisów, co doprowadziło do bezzasadnego przyjęcia, że osoba będąca w okresie od 1 stycznia 1984 r. do 31 lipca 1990 r. funkcjonariuszem Wydziału Łączności Wojewódzkiego Urzędu Spraw Wewnętrznych w R. nie pełniła świadomej i dobrowolnej służby w organie bezpieczeństwa państwa w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 5 w zw. z art. 2 ust. 3 ustawy lustracyjnej, albowiem nie dysponowała ona w czasie pełnienia służby świadomością o przynależności tej jednostki do Służby Bezpieczeństwa, jako organu bezpieczeństwa państwa zgodnie z definicją zawartą w ustawie lustracyjnej, przy czym dopiero wiedza o istnieniu tak określonego kryterium umożliwiała mu dokonanie swobodnego wyboru o dobrowolnym podjęciu lub kontynuowaniu służby w Wydziale Łączności WUSW w R., jako organie bezpieczeństwa państwa, podczas gdy prawidłowe rozumienie art. 3a ustawy lustracyjnej przemawia za przyjęciem, że świadomość pełnienia służby w organie bezpieczeństwa państwa oceniana jest w chwili składania oświadczenia lustracyjnego, a jedynym warunkiem niezbędnym dla ustalenia pełnienia służby jest brak obowiązku jej pełnienia wynikającego z ustawy.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
