Postanowienie SN z dnia 26 czerwca 2020 r., sygn. II UK 76/19
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Staryk
w sprawie z wniosku J. G.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.
o emeryturę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 26 czerwca 2020 r.,
skargi kasacyjnej wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…)
z dnia 6 listopada 2018 r., sygn. akt III AUa (…),
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
UZASADNIENIE
W wyroku z dnia 6 listopada 2018 r., sygn. akt III AUa (…), Sąd Apelacyjny w (…) – w sprawie z wniosku J. G. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B. – oddalił apelację wnioskodawcy od wyroku Sądu Okręgowego – Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w B. z dnia 5 czerwca 2018 r., sygn. akt V U (…), w którym Sąd Okręgowy oddalił odwołanie wnioskodawcy od decyzji organu rentowego z 12 października 2017 r., odmawiającej J. G. prawa do emerytury z tytułu zatrudnienia w szczególnych warunkach.
Powyższy wyrok Sądu Apelacyjnego wnioskodawca zaskarżył skargą kasacyjną. W uzasadnieniu wniosku o przyjęcie skargi do rozpoznania wskazano, że skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona (art. 398 § 1 pkt 4 k.p.c.). W ocenie skarżącego: „Zastosowanie wykładni przepisów wymienionych w naruszeniach w przedmiotowej sprawie wskazują na fakt, iż postępowanie przed sądem tak I jak i II instancji mogłoby zakończyć się innym orzeczeniem, aniżeli wydanym przez sąd II instancji. Sąd bowiem dał wiarę skarżącemu, iż wykonywał on prace zaliczane do prac w warunkach szczególnych, np. prace polegające na szlifowaniu i ostrzeniu wyrobów i narzędzi metalowych oraz polerowaniu mechanicznym, czy też prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym i atomowodorowym. Jednocześnie przyjął jednak, iż prace te nie były wykonywane stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, zatem spornego okresu zatrudnienia nie można uznać za pracę wykonywaną w szczególnych warunkach. Takie stanowisko Sądu jest jednak oczywiście błędne. Z dokumentacji zgromadzonej w sprawie, jak i zeznań strony, wynika bowiem, iż skarżący wykonywał pracę w warunkach szczególnych. Nazwa zajmowanego stanowiska nie przesądza bowiem o tym, czy pracownik wykonywał pracę w warunkach szczególnych, lecz charakter powierzonych mu obowiązków. Skarżący w spornym okresie zatrudnienia wykonywał różnego rodzaju prace, w sposób cykliczny i w ramach stałego czasu pracy - montował betoniarki, zgrzewał koła, spawał, szlifował, parował. Za pracę natomiast otrzymywał dodatek i posiłki regeneracyjne. W trakcie wykonywanej pracy był narażony na czynniki szkodliwe związane ze środowiskiem pracy, tj. hałas, pył przemysłowy. Skarżący spełnia zatem wszystkie przesłanki pozwalające na przyznanie mu wcześniejszej emerytury na mocy art. 184 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Zdaniem skarżącego, powyższe czyni niniejszą skargę oczywiście uzasadnioną”.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
