Postanowienie SN z dnia 6 sierpnia 2020 r., sygn. III CSK 363/17
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Grzegorz Misiurek (przewodniczący)
SSN Monika Koba
SSN Marta Romańska (sprawozdawca)
w sprawie ze skargi A. B. i A. B.
przy uczestnictwie D. M.
o wznowienie postępowania w sprawie o zasiedzenie zakończonej prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w W.
z dnia 6 grudnia 2013 r.,sygn. akt […],
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 6 sierpnia 2020 r.,
skargi kasacyjnej uczestniczki
od postanowienia Sądu Okręgowego w K.
z dnia 23 marca 2016 r., sygn. akt […],
uchyla zaskarżone postanowienie oraz postanowienie Sądu Rejonowego w W. z dnia 11 marca 2015 r., sygn. akt […] i znosząc postępowanie przekazuje sprawę Sądowi Rejonowemu w W. do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
A. B. i A. B. wnieśli o wznowienie postępowania w sprawie z wniosku D. M., zakończonego postanowieniem Sądu Rejonowego w W. z 6 grudnia 2013 r., stwierdzającym, że wnioskodawczyni z dniem 28 września 2010 r. nabyła przez zasiedzenie wynoszący 4/5 części udział we własności zabudowanej nieruchomości przy ul. P. w W., w miejsce S. B., A. M., J. Ś. Jako przyczynę wznowienia postępowania skarżący powołali pomięcie przez Sąd Rejonowy stanu powagi rzeczy osądzonej mającej wynikać z tego, że postanowieniem z 14 marca 2008 r. Sąd Rejonowy w W. rozpoznał już wniosek D. M. o stwierdzenie nabycia przez zasiedzenie tego samego udziału w tej samej nieruchomości i wniosek ten prawomocnie oddalił oraz z tego, że w postępowaniu zakończonym postanowieniem z 6 grudnia 2013 r. nie uczestniczyli skarżący, jako spadkobiercy zmarłej w 26 września 2011 r. M. B. ani także jej mąż K. B., chociaż M. B. i K. B. są ujawnionymi w księdze wieczystej prowadzonej dla nieruchomości jako jej współwłaściciele w 1/5 części.
Postanowieniem z 11 marca 2015 r. Sąd Rejonowy w W. oddalił skargę. Za bezzasadny uznał zarzut naruszenia powagi rzeczy osądzonej zaskarżonym postanowieniem, gdyż o oddaleniu poprzednio złożonego wniosku zadecydowało ustalenie, że do czasu jego rozpoznania nie minął termin trzydziestu lat samoistnego posiadania, konieczny do nabycia prawa przez zasiedzenie, co nastąpiło przed rozpoznaniem kolejnego wniosku D. M. O braku potrzeby uczestniczenia w postępowaniu o stwierdzenie zasiedzenia skarżących i K. B. miało zadecydować to, iż wniosek D. M. nie dotyczył udziału M. B. i K. B. we własności nieruchomości, lecz udziałów innych współwłaścicieli.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
