Postanowienie SN z dnia 26 sierpnia 2020 r., sygn. III PK 111/19

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Leszek Bielecki

w sprawie z powództwa A.Ś-B.
‎przeciwko Izbie Administracji Skarbowej w O.
‎o przywrócenie do pracy i wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy,
‎na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 26 sierpnia 2020 r.,
‎na skutek skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w O.
‎z dnia 12 października 2018 r., sygn. akt V Pa […],

1. umarza postępowanie kasacyjne w zakresie wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy,

2. w pozostałym zakresie odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,

3. zasądza od powódki na rzecz Izby Administracji Skarbowej w O. kwotę 240,00 (dwieście czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów w postępowaniu kasacyjnym.

UZASADNIENIE

Powódka A.Ś-B. zażądała przywrócenia do pracy u pozwanej Izby Administracji Skarbowej w O. oraz zasądzenia od strony pozwanej wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy (od dnia 13 stycznia 2017 r. do dnia wydania wyroku) i kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu powódka wskazała na wadliwość zastosowania art. 53 § 1 k.p. polegającą na zwolnieniu jej przed terminami przewidzianymi w tym przepisie, a to z uwagi na otwarcie nowego okresu zasiłkowego od dnia 7 grudnia 2015 r. Ponadto powódka zarzuciła , że zwolnienie jej jest sprzeczne z brzmieniem art. 186⁸ § 1 k.p., gdyż nastąpiło po złożeniu przez nią wniosku o obniżenie wymiaru czasu pracy, jak też nastąpiło ono w okresie ciąży powódki, której początek datowany jest na dzień 8 czerwca 2016 r., co równocześnie uzasadnia zasądzenie wynagrodzenia za cały czas pozostawania powódki bez pracy.

Pozwana Izba Administracji Skarbowej w O. wniosła o oddalenie powództwa w całości argumentując, że zwolnienie powódki w trybie art. 53 § 1 k.p. było prawidłowe, gdyż nastąpiło po wyczerpaniu przez nią okresu ochronnego objętego tym przepisem. Pozwana Izba zakwestionowała również okoliczność, iż w momencie zwolnienia powódka znajdowała się w ciąży, jak też naruszenie art. 186 § 1 k.p. Pozwana Izba podniosła, że łączny okres pobierania przez powódkę wynagrodzenia z tytułu niezdolności do pracy i zasiłku upłynął w dniu 8 lipca 2015 r., przy czym do dnia rozwiązania umowy o pracę powódka nie otrzymywała świadczenia rehabilitacyjnego i nie wykazała, że wystąpiła do organu rentowego o przyznanie takiego świadczenia. Ponadto pozwana Izba dowodzi, że przed złożeniem przez powódkę wniosku o obniżenie wymiaru czasu pracy podjęte zostały czynności zmierzające do rozwiązania umowy o pracę z powódką. Ponadto Izba podnosi, że z uwagi na brak wolnych stanowisk z Izbie Celnej w O. i obsadzenie stanowiska głównej księgowej, poprzednio zajmowanego przez powódkę, nie jest możliwe przywrócenie powódki do pracy.

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się