Postanowienie SN z dnia 20 sierpnia 2020 r., sygn. III UK 271/19

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Romualda Spyt

w sprawie z odwołania M. H. Z.
‎od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.
‎z udziałem C. Spółki z o.o. w B.
‎o ubezpieczenia społeczne,
‎na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 20 sierpnia 2020 r.,
‎na skutek skargi kasacyjnej odwołującej się od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…)
‎z dnia 4 września 2018 r., sygn. akt III AUa (…),

1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,

2. zasądza od M. H. Z. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

UZASADNIENIE

Sąd Apelacyjny w (…) wyrokiem z dnia 4 września 2018 r., sygn. akt III AUa (…), oddalił apelację odwołującej się M. H. Z. od wyroku Sądu Okręgowego w O. z dnia 26 stycznia 2018 r., sygn. akt V U (…), oddalającego jej odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B. z dnia 1 czerwca 2015 r., którą organ rentowy stwierdził, że odwołująca się - jako pracownik u płatnika składek „C.” sp. z o.o. - nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od 1 września 2014 r.

Odwołująca się zaskarżyła wyrok Sądu Apelacyjnego w całości. Zarzucono naruszenie: (-) art. 378 § 1 k.p.c. w związku z art. 7 Konstytucji RP, przez oczywiście błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, co nastąpiło przez zastosowanie wykładni niezgodnej z literalnym brzmieniem art. 378 § 1 k.p.c. - Sąd Okręgowy nie rozpoznał sprawy w granicach apelacji: pomijając zarzut naruszenia art. 235 § 1 k.p.c., opierając rozstrzygnięcie na dokumentach, które nie zostały dopuszczone jako dowód i nie zostały odczytane na rozprawie; (-) art. 235 § 1 k.p.c., polegające na przyjęciu wykładni niezgodnej z literalnym brzmieniem tego przepisu, co nastąpiło przez wydanie rozstrzygnięcia na podstawie dowodów, które nie zostały przeprowadzone - nie zostały odczytane na rozprawie; (-) art. 235 § 1 k.p.c., przez oczywiście błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie polegające na dopuszczeniu dowodu z całych akt sprawy, a nie konkretnych dokumentów;‎(-) art. 6 k.c., przez oczywiście błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie polegające na przyjęciu wykładni niezgodnej z literalnym brzmieniem tego przepisu, jak też wykładni niezgodnej z jednolitym stanowiskiem doktryny i judykatury polegającej na uznaniu, że to na odwołującej się spoczywał ciężar dowodu w zakresie rzeczywistego charakteru jej umowy o pracę w sytuacji, gdy zgodnie z art. 6 k.c., ciężar ten spoczywał na organie rentowym; (-) art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2020 r., poz. 266) w związku z art. 22 § 1 k.p., przez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, to jest przyjęcie, że umowa o pracę, aby nie być uznana za fikcyjną, musi być związana z zamiarem długotrwałego świadczenia pracy i nie może być zawarta w celu uzyskania świadczenia z ubezpieczenia społecznego.

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się