Postanowienie SN z dnia 29 maja 2019 r., sygn. II UK 220/18
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Romualda Spyt
w sprawie z wniosku B. J. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P. o rentę z tytułu niezdolności do pracy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 29 maja 2019 r., skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Apelacyjnego w [...] z dnia 25 stycznia 2018 r., sygn. akt III AUa [...],
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
2. zasądza od Skarbu Państwa - Sądu Apelacyjnego w [...] na rzecz radcy prawnego J.K-C. kwotę 120 (sto dwadzieścia złotych), powiększoną o podatek od towarów i usług, tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej wnioskodawczyni w postępowaniu kasacyjnym.
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny w [...] wyrokiem z dnia 25 stycznia 2018 r., sygn. akt III AUa [...], oddalił apelację odwołującej się B.J. od wyroku Sądu Okręgowego w P. z dnia 12 września 2016 r., sygn. akt VIII U [...], oddalającego odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddziału w P. z dnia 17 grudnia 2014 r. odmawiającej B.J. przywrócenia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.
Wyrok Sądu Apelacyjnego w [...] odwołująca się, reprezentowana przez pełnomocnika wyznaczonego z urzędu, zaskarżyła w całości. Zarzucono naruszenie przepisów prawa procesowego, to jest: 1) art. 227 k.p.c. przez niewyjaśnienie wszystkich istotnych dla sprawy okoliczności i brak przeprowadzenia dowodu mającego dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie, to jest dowodu odnoszącego się do charakteru pracy odwołującej się oraz wpływu dolegliwości ze strony schorzenia, na które cierpi, na dalszą możliwość wykonywania przez nią zatrudnienia w związku z odwołaniem się od decyzji organu rentowego o braku przywrócenia renty z tytułu niezdolności do pracy; 2) art. 233 § 1 w związku z art. 391 oraz art. 378 § 1 i art. 382 k.p.c, polegające na przejęciu przez Sąd drugiej instancji za własne ustaleń faktycznych Sądu Okręgowego w P. bez dokonania własnych rozważań merytorycznych w tej kwestii w sytuacji, gdy zarzuty apelacji obejmowały przede wszystkim naruszenie prawa procesowego przez uznanie w całości za wiarygodne opinii biegłych sądowych w sprawie, co skutkowało tym, że zarzuty apelacyjne nie zostały prawidłowo rozpoznane. Ponadto zarzucono naruszenie prawa materialnego, to jest art. 57 w związku z art. 12 oraz art. 13 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2018 r., poz. 1270 ze zm.), przez pominięcie socjalno-ekonomicznego aspektu niezdolności do pracy ubezpieczonego, polegające na zaniechaniu uwzględnienia obiektywnej możliwości podjęcia przez odwołującą się zatrudnienia zgodnego z wiekiem i poziomem posiadanych kwalifikacji, wykształcenia i zdolności psychofizycznych; błędne zastosowanie art. 13 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, odnoszącego się do osoby niezdolnej do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji i w konsekwencji brak stwierdzenia niezdolności do pracy odwołującej się, która utraciła możliwości wykonywania pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu, a także brak rokowania odzyskania tejże zdolności do pracy.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
