Postanowienie SN z dnia 16 maja 2019 r., sygn. I UK 219/18
Na etapie tzw. przedsądu (rozpoznawania wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania) przekonanie Sądu Najwyższego o potrzebie przyjęcia skargi do rozpoznania w oparciu o przesłankę z art. 3989 § 1 pkt 4 k.p.c. (oczywistą zasadność skargi) wymaga przytoczenia stosownych argumentów, uwzględniających specyfikę tej przesłanki, warunkującej pozytywne rozpoznanie wniosku skarżącego. Pojęcie "oczywistości" mieści się w sferze obiektywnej i łączy się z powinnością wykazania, że sformułowane zarzuty naruszenia przepisów (prawa materialnego lub procesowego) są zasadne prima facie, na pierwszy rzut oka, dostrzegalne nawet bez dokonywania pogłębionej analizy tekstu przepisów i bez doszukiwania się ich znaczenia. Skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona wtedy, gdy zaskarżone orzeczenie jest niewątpliwie sprzeczne z zasadniczymi i niepodlegającymi różnej wykładni przepisami prawa, co jest widoczne dla każdego prawnika.
Teza od Redakcji
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Katarzyna Gonera
w sprawie z odwołania K. O. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w Z. o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 16 maja 2019 r., skargi kasacyjnej ubezpieczonej od wyroku Sądu Apelacyjnego w [...] z dnia 29 grudnia 2017 r., sygn. akt III AUa [...],
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
2. zasądza od ubezpieczonej K. O. na rzecz organu rentowego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Z. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.
Uzasadnienie
Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z., decyzją z 22 maja 2015 r., przyznał ubezpieczonej K. O. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od 16 grudnia 2014 r. do 31 maja 2016 r. Następnie decyzją z 15 lipca 2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił ubezpieczonej K. O. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres od 1 czerwca 2016 r., argumentując, że orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z 15 czerwca 2016 r. ubezpieczona została uznana za zdolną do pracy. Kolejną decyzją z 5 września 2016 r. organ rentowy ponownie odmówił ubezpieczonej K. O. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres od 1 czerwca 2016 r., podnosząc, że orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z 31 sierpnia 2016 r. ubezpieczona została uznana za zdolną do pracy.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
