Postanowienie SN z dnia 7 lutego 2019 r., sygn. I UZ 51/18

Art. 477^14a k.p.c. służy rozwiązywaniu sytuacji, w których - ze względu na zakres kompetencji sądu ubezpieczeń społecznych -przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji nie może doprowadzić do usunięcia uchybień popełnionych przez organ rentowy.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Romualda Spyt (przewodniczący)

SSN Jolanta Franczak (sprawozdawca)

SSN Krzysztof Staryk

w sprawie z odwołania G. C. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych I Oddziałowi w Ł. o zwrot pobranych świadczeń, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 7 lutego 2019 r., zażalenia organu rentowego na wyrok Sądu Apelacyjnego w (...) z dnia 3 września 2018 r., sygn. akt III AUa (...),

oddala zażalenie.

Uzasadnienie

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Ł. wyrokiem z dnia 7 lipca 2017 r. umorzył postępowanie w zakresie decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddziału w Ł. z dnia 29 listopada 2016 r. oraz z dnia 21 czerwca 2017 r. (pkt 1), zwolnił wnioskodawczynię G.C. z obowiązku zwrotu organowi rentowemu kwot pobranej renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową za grudzień 2013 r. i od dnia 1 stycznia 2015 r. do dnia 30 września 2016 r. w wysokości 19.208,42 zł wraz z odsetkami w kwocie 1.617,42 zł (pkt 2) oraz zasądził od organu rentowego na rzecz wnioskodawczyni kwotę 3.600 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego (pkt 3).

Sąd Okręgowy stwierdził, że brak jest podstaw do uznania, że w grudniu 2013 r. oraz w okresie od dnia 1 stycznia 2015 r. do dnia 30 września 2016 r. wnioskodawczyni osiągnęła przychód w łącznej kwocie wyższej niż 70% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za te okresy kalendarzowe, ogłoszonego przez Prezesa GUS do celów emerytalnych. To skutkowało uznaniem, że kwoty pobranej renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową nie są świadczeniem nienależnie pobranym. Natomiast przyczyną umorzenia postępowania w zakresie decyzji organu rentowego z dnia 29 listopada 2016 r., ustalającej wysokość renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową, było uchylenie tej decyzji przez organ rentowy decyzją z dnia 9 grudnia 2016 r., którą nakazano wnioskodawczyni zwrócić nienależnie pobrane świadczenie za okres od dnia 1 grudnia 2013 r. do dnia 30 września 2016 r. w kwocie 29.471,54 zł wraz z odsetkami. Zgodnie z art. 477 § 1 k.p.c. zmiana przez organ rentowy zaskarżonej decyzji przed rozstrzygnięciem sprawy przez sąd - przez wydanie decyzji lub orzeczenia uwzględniającego w całości lub w części żądanie strony - powoduje umorzenie postępowania w całości lub w części. Wobec powyższego Sąd Okręgowy umorzył także postępowanie w odniesieniu do decyzji z dnia 21 czerwca 2017 r., którą zmieniono częściowo decyzję z dnia 9 grudnia 2016 r. i zobowiązano wnioskodawczynię jedynie do zwrotu nienależnie pobranego świadczenia rentowego za grudzień 2013 r. i za okres od dnia 1 stycznia 2015 r. do dnia 30 września 2016 r. w kwocie 19.208 zł wraz z odsetkami.

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się