Uchwała SN z dnia 8 listopada 2019 r., sygn. III CZP 27/19
Wykładnia umowy, na podstawie której powód dochodził wynagrodzenia za świadczenie usług, nie jest objęta mocą wiążącą wyroku (art. 365 § 1 k.p.c.) w sprawie o inną część przewidzianego tą umową wynagrodzenia za świadczenie usług.
Teza urzędowa
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jacek Gudowski (przewodniczący)
SSN Marta Romańska (sprawozdawca)
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie z powództwa P. K. przeciwko S. S. o zapłatę, po rozstrzygnięciu w Izbie Cywilnej na posiedzeniu jawnym w dniu 8 listopada 2019 r., zagadnienia prawnego przedstawionego przez Sąd Okręgowy w G. postanowieniem z dnia 15 marca 2019 r., sygn. akt X Ga (...),
"Czy prawomocne przesądzenie w wyroku wydanym we wcześniejszej sprawie, że powodowi nie należy się prowizja wynikająca z zawartej przez strony ramowej umowy o świadczenie usług w przypadku dobrowolnego spełnienia należności przez dłużnika pozwanego, w świetle art. 365 § 1 k.p.c. jest wiążące w kolejnej sprawie pomiędzy tymi samymi stronami, w której powód dochodzi prowizji w oparciu o te same postanowienia umowne od uregulowanych w ten sam sposób wierzytelności pozwanego będących przedmiotem tego samego zlecenia?"
podjął uchwałę:
Wykładnia umowy, na podstawie której powód dochodził wynagrodzenia za świadczenie usług, nie jest objęta mocą wiążącą wyroku (art. 365 § 1 k.p.c.) w sprawie o inną część przewidzianego tą umową wynagrodzenia za świadczenie usług.
Powód P. K. wniósł o zasądzenie od S. S. m.in. kwoty 63.878,83 zł stanowiącej prowizję za usługi, a Sąd Rejonowy w G. wyrokiem z dnia 2 października 2017 r. uwzględnił powództwo w tym zakresie.
Sąd Rejonowy ustalił, że strony łączyła umowa ramowa z dnia 25 czerwca 2014 r., której przedmiotem było świadczenie przez powoda usług polegających na podejmowaniu czynności zmierzających do wyegzekwowania należności pieniężnych od dłużników pozwanego. Powód miał wykonywać usługi w postępowaniu polubownym, które obejmowało m.in. wezwanie dłużnika pozwanego do zapłaty oraz negocjacje co do jej sposobu i terminu (§ 4) oraz w postępowaniu egzekucyjnym, przez które strony rozumiały zarówno postępowanie sądowe, jak i egzekucję należności na podstawie uzyskanych tytułów wykonawczych. W § 7 umowy strony ustaliły zasady wynagradzania powoda za świadczone usługi i przyjęły, że w przypadku zapłaty należności przez dłużnika (bez względu na formę rozliczenia) powodowi należy się prowizja w wysokości 15% netto zapłaconej kwoty. W dniu 27 maja 2015 r. pozwany zlecił powodowi windykację należności przysługującej mu od Z. Z. w kwocie 405.339,23 zł. Po wezwaniu przez powoda, Z. Z. zapłacił pozwanemu kwotę 345.118,43 zł. W wystawionej fakturze VAT powód obciążył pozwanego kwotą 63.711,26 zł z tytułu prowizji od uiszczonej przez Z. Z. należności.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
