Wyrok SN z dnia 11 kwietnia 2019 r., sygn. III CSK 122/17
W art. 185 § 1 zdanie drugie k.p.c. stwierdza się, że w wezwaniu należy oznaczyć zwięźle sprawę. Na gruncie tego przepisu panuje przekonanie, że w treści wezwania powinna się znaleźć argumentacja uzasadniająca żądanie i przytoczone dowody na jego poparcie. Innymi słowy chodzi o wskazanie przedmiotu proponowanej ugody tak, aby druga strona sporu miała wystarczającą podstawę do stwierdzenia, że zawarcie ugody leży w jej interesie, spełniając przynajmniej minimum jej oczekiwań. Oczywiście, zupełnie klarowną sytuację ma się wtedy, gdy zwłaszcza kwoty w wezwaniu są te same co w pozwie, jednak przeważa pogląd, że nie muszą temu ściśle odpowiadać. Jeżeli miało się do czynienia z wieloma działkami w wyniku podziału to nie sprzeciwiało się temu przepisowi pozywanie o wynagrodzenie tylko za korzystanie z jednej z nich, z odpowiednio mniejszą kwotą roszczenia; w zależności od okoliczności może wystarczyć, że wezwanie o którym mowa będzie odpowiadać wezwaniu do zapłaty według art. 455 k.c.
Teza od Redakcji
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Anna Owczarek (przewodniczący)
SSN Wojciech Katner (sprawozdawca)
SSN Karol Weitz
w sprawie z powództwa J. T., A. T. i K. T. przeciwko Skarbowi Państwa-Staroście K. i Powiatowi K. o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 11 kwietnia 2019 r., skargi kasacyjnej strony pozwanej Powiatu K. od wyroku Sądu Apelacyjnego w (...) z dnia 2 listopada 2016 r., sygn. akt I ACa (...),
1) oddala skargę kasacyjną,
2) zasądza od strony pozwanej na rzecz powodów J. T. i A. T. łącznie kwotę 5400,- (pięć tysięcy czterysta) złotych z tytułu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 25 listopada 2015 r. Sąd Okręgowy w K. zasądził od pozwanego Powiatu K. na rzecz J. T., A. T. i K. T. kwoty po 344 559,83 złotych dla każdego z nich wraz z odsetkami, w pozostałej części oddalił powództwo i rozstrzygnął o kosztach postępowania. Ustalił, że powodowie są spadkobiercami W. T., będącego właścicielem majątku, obejmującego między innymi nieruchomość ziemską "K.". Nieruchomość ta została odebrana właścicielowi w 1945 r. na podstawie dekretu o przeprowadzeniu reformy rolnej. W 1964 r. w wykazie hipotecznym tej nieruchomości jako właściciela w miejsce W. T. ujawniono Skarb Państwa. Spadkobiercy W. T. rozpoczęli starania o zwrot nieruchomości i w 1996 r. wnieśli powództwo, które sprecyzowali w 2002 r. i w jego wyniku dla działki, której dotyczy sprawa została założona w 2006 r. nowa księga wieczysta i jako właściciele po 1/3 części zostali wpisani spadkobiercy (powódka K. T. jest spadkobierczynią po wpisanym wówczas A. T.). W 2010 r. powodowie wystąpili o zawarcie z nimi umowy najmu lub dzierżawy nieruchomości, której są właścicielami, a która jest zajmowana przez Powiat K. na cele biurowe, a w części przezeń wynajmowana rozmaitym podmiotom. W skład nieruchomości, położonej na terenie parku w śródmieściu miasta K. wchodzi budynek zachodniego skrzydła pałacowego z połowy XVIII wieku wraz z północno-zachodnim skrzydłem pałacowym wraz z północno-zachodnim pawilonem pałacowym i jednokondygnacyjnym budynkiem usługowo-gospodarczym. Nieruchomość wraz z budynkami została przekazana w posiadanie Powiatowi K. na podstawie ustawy o samorządzie powiatowym z 1998 r., jednak nie została wydana decyzja stwierdzająca nabycie tej nieruchomości przez Powiat, gdyż wojewoda miał już wiedzę o postępowaniu sądowym dotyczącym uzgodnienia treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
