Postanowienie SN z dnia 22 października 2019 r., sygn. II KK 244/19
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Wiesław Kozielewicz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Jacek Błaszczyk
SSN Kazimierz Klugiewicz
w sprawie M. W.
oskarżonego z art. 107 § 1 k.k.s.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 k.p.k.
w dniu 22 października 2019 r.,
kasacji, wniesionej przez Ministra Sprawiedliwości - Prokuratora Generalnego
na niekorzyść
od postanowienia Sądu Okręgowego w W.
z dnia 10 grudnia 2018 r., sygn. akt X Kz (...)
utrzymującego w mocy postanowienie Sądu Rejonowego w W.
z dnia 24 września 2018 r., sygn. akt II K (...),
uchyla zaskarżone postanowienie oraz utrzymane nim w mocy postanowienie Sądu Rejonowego w W. i sprawę oskarżonego M. W. przekazuje temu Sądowi do rozpoznania.
UZASADNIENIE
M. W. został oskarżony o to, że:
w dniu 5 styczna 2016 r. w lokalu „A.” w C. przy ul. B., jako prezes zarządu „H. S.” Sp. z o.o. z siedzibą K., ul. M., urządzał gry hazardowe na urządzeniu do gier o nazwie A., wbrew przepisom ustawy określonym w art. 6 ust. 1, art. 23a ust. 1, art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych tj. poza kasynem gry, bez wymaganej koncesji oraz bez rejestracji,
tj. o przestępstwo skarbowe z art. 107 § 1 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s.
Sąd Rejonowy w W., rozpoznając niniejszą sprawę pod sygnaturą akt II K (...), na rozprawie w dniu 24 września 2018 r. postanowił:
1.na podstawie art. 404 § 2 k.p.k. odroczoną rozprawę prowadzić od początku,
2.na podstawie art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k. umorzyć postępowanie w sprawie, gdyż postępowanie karne co do tego samego czynu tej samej osoby zostało prawomocnie zakończone (k. 639 - 640, tom V akt sprawy).
W uzasadnieniu postanowienia Sąd podniósł, że zachowania, o które oskarżony został w niniejszej sprawie M. W. są elementem składowym mieszczącym się w ramach czasowych czynu ciągłego, za który został on już prawomocnie skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w O. z dnia 26 kwietnia 2017 r., sygn. akt II K (...). Zaktualizowała się wobec oskarżonego negatywna przesłanka procesowa, o jakiej mowa w art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k., ponieważ prawomocne skazanie M. W. wyrokiem Sądu Rejonowego w O. z dnia 26 kwietnia 2017 r., sygn. akt II K (...), za przestępstwo z art. 107 § 1 k.k.s., popełnione w warunkach art. 6 § 2 k.k.s., w okresie od dnia 3 września 2015 r. do dnia 27 czerwca 2016 r., stanowiło jeden czyn zabroniony, wobec podejmowania przez oskarżonego szeregu zachowań w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu tego samego zamiaru. Niedopuszczalnym jest zatem skazanie oskarżonego w niniejszym postępowaniu za fragment czynu ciągłego z art. 107 § 1 k.k.s., za który to czyn ciągły M. W. został już prawomocnie skazany. Zdaniem Sądu wobec powyższego judykatu, w którym zastosowano konstrukcję czynu ciągłego, należało uznać, że czyn zarzucony oskarżonemu w niniejszym postępowaniu, z uwagi na jego tożsame zachowanie oraz czas jego popełnienia, stanowi część przedmiotu już osądzonego. Sąd Rejonowy wskazał, że o jedności czynu nie decyduje bowiem miejsce, w jakim oskarżony podejmuje poszczególne zachowania składające się na jeden czyn ciągły, lecz zamiar, który w okolicznościach niniejszej sprawy jest niewątpliwy. Oskarżony M. W. jako osoba prowadząca działalność gospodarczą urządzał gry na automatach w różnych wprawdzie lokalizacjach, ale to nie sprzeciwia się zastosowaniu art. 6 § 2 k.k.s., albowiem ustawodawca nie ograniczył możliwości przyjęcia takiej kwalifikacji do zachowań podjętych w tożsamym miejscu (karta 639 - 640, tom V akt sprawy).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
