Postanowienie SN z dnia 19 grudnia 2018 r., sygn. III UK 82/18
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Romualda Spyt
w sprawie z odwołania A. J. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w K. o emeryturę, na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 19 grudnia 2018 r., na skutek skargi kasacyjnej odwołującej się od wyroku Sądu Apelacyjnego w [...] z dnia 17 sierpnia 2017 r., sygn. akt III AUa [...],
1) odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
2) oddala wniosek pełnomocnika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w K. o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny w [...] wyrokiem z 17 sierpnia 2017 r., sygn. akt III Aua [...], oddalił apelację ubezpieczonej A. J. od wyroku Sądu Okręgowego w K. z 30 czerwca 2016 r., sygn. akt IV U [...], oddalającego jej odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w K. z 23 października 2015 r., odmawiającej ubezpieczonej prawa do wycofania wniosku o przyznanie emerytury.
Ubezpieczona, reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, zaskarżyła wyrok Sądu Apelacyjnego w całości. Zarzucono naruszenie prawa materialnego, to jest: (-) art. 84 § 1 i 2 k.c. przez jego niezastosowanie lub niewłaściwą wykładnię i w konsekwencji brak ustalenia przez Sąd drugiej instancji odnośnie do okoliczności, czy doszło do błędu w oświadczeniu woli ubezpieczonej w zakresie zgody na przekazanie środków zgromadzonych w OFE do budżetu państwa, podczas gdy w okolicznościach niniejszej sprawy doszło do błędu co do treści tej czynności prawnej; (-) art. 45 w związku z art. 2, 7 i 30 Konstytucji RP przez niezastosowanie normy konstytucyjnej wynikającej z tych przepisów, zgodnie z którą sądy, w tym sądy powszechne, w graniach swoich kompetencji powinny czuwać nad przestrzeganiem przez organy administracji publicznej prawa obywateli do dobrej administracji. Zarzucono również naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, to jest: (-) art. 224 § 1 i 328 § 2 k.p.c. w związku z art. 378 § 1, art. 382 i art. 391 § 2 k.p.c. polegające na nierozpoznaniu przez Sąd drugiej instancji wszystkich zarzutów podniesionych w apelacji -ubezpieczona w apelacji domagała się nie tylko rozważenia możliwości wycofania wniosku emerytalnego w trybie art. 116 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2018 r., poz. 1270 ze zm.; dalej ustawa emerytalna), ale również rozważenia możliwości wznowienia postępowania lub zmiany decyzji w każdym możliwym trybie prawnym, wskazując przy tym, że możliwe do zastosowania są np. ponowne ustalenie prawa do emerytury w trybie art. 114 ust. 1 pkt 1 ustawy emerytalnej lub art. 83a ust. 1 ustawy emerytalnej czy też zmiana decyzji ostatecznej w trybie art. 155 k.p.a. w związku z art. 124 ustawy emerytalnej i art. 83a ust. 2 ustawy z dnia 13 października1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2017 r., poz. 1778 ze zm.); (-) art. 385 k.p.c. w zw. z art. 299 i 5 k.p.c. polegające na niezasadnym nieuwzględnieniu apelacji, podczas gdy Sąd drugiej instancji powinien apelację ubezpieczonej uwzględnić i uchylić zaskarżony wyrok, przekazując sprawę do ponownego rozpoznania, ze względu na to, że Sąd pierwszej instancji nie rozpoznał istoty sprawy, albowiem nie rozważył wszystkich możliwych trybów wzruszenia decyzji emerytalnej, rozważył tylko możliwość zastosowania art. 116 ust. 2 oraz art. 114 ust. 1 pkt 1 ustawy emerytalnej; (-) art. 385 k.p.c. w związku z art. 477 § 2 k.p.c. w związku z art. 114 ust. 1 pkt 1 ustawy emerytalnej polegające na niezasadnym nieuwzględnieniu apelacji, podczas gdy Sąd drugiej instancji powinien apelację ubezpieczonej uwzględnić, albowiem Sąd pierwszej instancji błędnie przyjął, że okoliczności podnoszone w odwołaniu nie mogły mieć wpływu na prawo i wysokość świadczenia emerytalnego, wobec czego brak jest podstaw do zastosowania art. 114 ust. 1 pkt 1 ustawy emerytalnej, gdy tymczasem z okoliczności, które zaistniały przed wydaniem decyzji emerytalnej, takie jak: działanie ubezpieczonej pod wpływem błędu w czasie wyrażania zgody na przekazanie składek OFE na dochody budżetu państwa, wprowadzenie w ten błąd przez pracownika ZUS oraz negatywne dla ubezpieczonej konsekwencje w postaci zrzeczenia się - wbrew woli - możliwości dziedziczenia składek OFE, są okolicznościami mającymi wpływ na prawo i wysokość świadczenia emerytalnego.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
