Postanowienie SN z dnia 29 listopada 2018 r., sygn. V KK 241/18
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Andrzej Stępka
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 29 listopada 2018 r.
sprawy A. U.
skazanego z art. 107 § 1 k.k.s.,
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego,
od wyroku Sądu Okręgowego w S.
z dnia 8 stycznia 2018 r., sygn. akt IV Ka […],
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w S. z dnia 17 sierpnia 2017 r., sygn. akt V K […],
p o s t a n o w i ł
I. oddalić kasację obrońcy skazanego jako oczywiście bezzasadną;
II. obciążyć skazanego kosztami sądowymi za postępowanie kasacyjne.
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 17 sierpnia 2017 r. Sąd Rejonowy w S., w sprawie o sygn. akt V K […], uznał A. U. za winnego tego, że będąc prezesem spółki z o.o. „A.” z siedzibą przy ul. P. […], bud. […] w B., z racji pełnionej funkcji zajmując się sprawami gospodarczymi, a w szczególności finansowymi spółki, w okresie od 5 września 2015 r. do 21 września 2015 r. w lokalu J. przy ul. K. […] w S., wbrew przepisom art. 6 ust 1 i art. 14 ust 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych, urządzał gry na automatach: H. nr […], K. NR […], to jest, uznał go winnym czynu z art. 107 § 1 k.k.s. i za to na podstawie art. 107 § 1 k.k.s. Sąd wymierzył mu karę 100 stawek dziennych grzywny po 100 zł każda. Na podstawie art. 30 § 5 k.k.s. Sąd orzekł przepadek w/w automatów do gier.
Apelację od tego wyroku wniósł obrońca oskarżonego zrzucając na podstawie art. 427 § 2 k.p.k. w zw. z art. 438 pkt 1 i 2 k.p.k. rażące naruszenie prawa materialnego oraz procesowego, które miało wpływ na treść orzeczenia, a to:
1)art. 4 ustawy z dnia 12 czerwca 2015 r. o zmianie ustawy o grach hazardowych, poprzez jego niezastosowanie i uznanie, że działalność polegająca na organizowaniu gier na automatach podlega wymogowi uzyskania koncesji, podczas gdy mogła być ona prowadzona na dotychczasowych zasadach (tj. w oparciu o zasadę swobody gospodarczej) do dnia 1 lipca 2016 r.;
2)art. 10 § 1 k.k.s. poprzez jego niezastosowanie wobec zachowania oskarżonego, tym samym prowadzące do zaniechania rozważenia przez Sąd I instancji działania oskarżonego w błędzie odnośnie okoliczności stanowiących znamię czynu zabronionego, wyłączającego tym samym umyślność jego działania, a w konsekwencji winę, który to stan prowadzi do wyłączenia odpowiedzialności karnej skarbowej oskarżonego;
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
