Postanowienie SN z dnia 14 listopada 2018 r., sygn. III UK 19/18
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Romualda Spyt
w sprawie z odwołania A. N.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S.
o prawo do emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 14 listopada 2018 r.,
na skutek skargi kasacyjnej odwołującego się od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…)
z dnia 6 lipca 2017 r., sygn. akt III AUa (…),
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
2. zasądza od Skarbu Państwa - Sądu Apelacyjnego w (…) na rzecz adwokata J. T. kwotę 120 zł (sto dwadzieścia złotych), powiększoną o stawkę podatku od towarów i usług, tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej ubezpieczonemu w postępowaniu kasacyjnym,
3. odstępuje od obciążania wnioskodawcy kosztami zastępstwa procesowego strony przeciwnej w postępowaniu kasacyjnym.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny w (…) wyrokiem z 6 lipca 2017 r., sygn. akt III AUa (…), oddalił apelację ubezpieczonego od wyroku Sądu Okręgowego w S. z dnia 23 maja 2016 r., sygn. akt VII U (…), oddalającego odwołanie ubezpieczonego od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. z dnia 23 grudnia 2015 r. odmawiającej ubezpieczonemu A. N. prawa do emerytury.
Wyrok Sądu Apelacyjnego ubezpieczony, reprezentowany przez pełnomocnika z urzędu, zaskarżył w całości. Zarzucono naruszenie przepisów postępowania, to jest: (-) art. 382 k.p.c. w związku z art. 381 k.p.c. przez pominięcie przez Sąd drugiej instancji dowodów zgłoszonych przez ubezpieczonego na etapie postępowania apelacyjnego, tj. z dokumentacji zdjęciowej zgłoszonej w piśmie z dnia 18 listopada 2016 r.; (-) art. 382 k.p.c. w związku z art. 381 k.p.c. przez pominięcie przez Sąd drugiej instancji nowych faktów powołanych przez skarżącego, to jest wykonywania przez ubezpieczonego pracy w szczególnych warunkach przy zakładaniu urządzeń melioracyjnych w Rejonowym Przedsiębiorstwie Melioracyjnym w N. w okresie od 16 sierpnia 1971 r. do 31 sierpnia 1973 r. i nieprzeprowadzenie stosownego postępowania dowodowego mającego na celu zweryfikowanie przedmiotowej okoliczności i poczynienie prawidłowych ustaleń przez Sąd drugiej instancji; (-) art. 382 k.p.c. w związku z art. 381 k.p.c. przez nierozpoznanie wszystkich zarzutów podniesionych przez powoda w apelacji od wyroku Sądu pierwszej instancji; (-) art. 382 k.p.c. w związku z art. 381 k.p.c. przez pominięcie przez Sąd drugiej instancji zgłoszonego przez ubezpieczonego na etapie postępowania apelacyjnego wniosku o przeprowadzenie dowodu z uzupełniającego przesłuchania ubezpieczonego na nowo powołane fakty i dowody. Ponadto, zarzucono naruszenie przepisów prawa materialnego – to jest art. 184 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2018 r., poz. 1270 ze zm.; dalej ustawa emerytalna) w związku z art. 32 tej ustawy w związku z § 2 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz. 43 ze zm.; dalej rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r.) przez błędną ich wykładnię zasadzającą się na uznaniu, że pracownik nie wykonuje pracy stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, jeżeli sporadycznie lub sezonowo wykonuje pracę inną niż w szczególnych warunkach, w tym samym zakładzie pracy, a w konsekwencji niezastosowanie wskazanych przepisów, pomimo spełnienia przez skarżącego wymaganych ustawowo przesłanek do przyznania mu prawa do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
