Postanowienie SN z dnia 8 listopada 2018 r., sygn. II CZ 45/18
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marian Kocon (przewodniczący)
SSN Bogumiła Ustjanicz (sprawozdawca)
SSN Karol Weitz
w sprawie z powództwa (…) Bank (…) Spółki Akcyjnej w W.
przeciwko E. Z.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 8 listopada 2018 r.,
zażalenia pozwanej
na wyrok Sądu Apelacyjnego w (…) z dnia 22 listopada 2017 r., sygn. akt I ACa (…),
oddala zażalenie, pozostawiając rozstrzygnięcie o kosztach postępowania zażaleniowego w orzeczeniu kończącym sprawę.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w K. wyrokiem z dnia 16 maja 2017 r. oddalił powództwo (…) Banku (…) S.A. w W. o zapłatę przez pozwaną E. Z. kwoty 158 101,71 zł z umownymi odsetkami od kwoty 120 692,02 zł od dnia 26 lipca 2016 r.
Po rozpoznaniu sprawy na skutek apelacji powódki Sąd Apelacyjny w […]. zaskarżonym wyrokiem uchylił wyrok Sądu Okręgowego i przekazał mu sprawę do ponownego rozpoznania. Podał, że strony zawarły w dniu 2 lutego 2007 r. umowę o kredyt gotówkowy A. na cele konsumpcyjne w wysokości 200 000 zł na okres 98 miesięcy. Zostało ustalone, że kredytodawca może wypowiedzieć kredyt miedzy innymi w przypadku zaległości w spłacie dwóch pełnych rat kredytu, za co najmniej dwa pełne okresy płatności, a termin wypowiedzenia wynosi 30 dni. W następnym dniu po upływie tego terminu całe zadłużenie wraz z odsetkami, stanie się zadłużeniem przeterminowanym i wymagalnym. Zabezpieczeniem kredytu była hipoteka zwykła i kaucyjna ustanowiona na nieruchomości położonej w K. W dniu 24 czerwca 2010 r. strony zawarły ugodę dotyczącą spłaty kredytu, która miała nastąpić w 58 równych ratach, począwszy od sierpnia 2010 r., zastrzegły uprawnienie powódce do wypowiedzenia kredytu i warunków spłaty objętych ugodą, a po upływie terminu wypowiedzenia pozostała część zadłużenia stanie się zadłużeniem przeterminowanym i wymagalnym. Pozostałych warunków umowy nie zmieniono. W dniu 29 grudnia 2010 r. został zawarty aneks nr 1 do umowy, w którym strony stwierdziły, że zadłużenie obejmuje kwotę133 698,71 zł, należność główna w wysokości 133 324,63 zł miała być spłacona w 53 równych ratach, płatnych od lipca 2011 r. Następną ugodę określającą warunki spłaty kredytu zawarto w dniu 27 września 2011 r. Zastrzeżono możliwość wypowiedzenia w terminie 30 dni, w przypadku braku zapłaty jednej raty oraz związanie pozostałymi postanowieniami umowy. Kolejna ugoda została zawarta w dniu 26 września 2012 r. nie uległy zmianie skutki niedokonania spłaty, wypowiedzenie miało być doręczone osobiście pozwanej, zachowanie terminu jednomiesięcznego terminu. Pismem z dnia 2 czerwca 2014 r. powódka powiadomiła pozwaną o niedopłacie która powinna być uzupełniona w terminie siedmiu dni od otrzymania pisma przez zapłatę kwoty 158,27 zł należności głównej, 1491,13 zł odsetek i 8,58 zł odsetek za nieterminową spłatę. Wskazał, że niedokonanie wpłaty w zakreślonym terminie spowoduje wypowiedzenie umowy z jego upływem, termin wynosi 30 dni, a zadłużenie obejmuje kwotę 120 692, 02 zł, 1491, 13 zł odsetek i 8,58 zł odsetek za nieterminową spłatę. Wywiązanie się z obowiązku zapłaty w tygodniowym terminie doprowadzi do utraty mocy wypowiedzenia. Pismo zostało doręczone pozwanej w dniu 9 czerwca 2014 r. Następnie pismem z dnia 28 października 2015 r. powódka wezwała pozwaną do zapłaty zadłużenia w terminie siedmiu dni, informując, że niedopełnienie tego obowiązku spowoduje wystąpienie do sądu z pozwem o zapłatę. Doręczenie nastąpiło w dniu 18 listopada 2015 r. W dniu 25 lipca 2016 r. powódka wystawiła wyciąg z ksiąg bankowych, z którego wynika, że należność główna obejmuje kwotę 120 692,02 zł, odsetki umowne 37 394,69 zł, a opłaty 15 zł. Należne też były odsetki za opóźnienie od należności głównej od dnia 26 lipca 2016 r. Sąd Okręgowy stwierdził, że przesłanką roszczenia opartego na art. 75 ust. 1 pr. bank. było skuteczne wypowiedzenie umowy z zachowaniem 30 dniowego terminu. Wypowiedzenie zostało dokonane pismem z dnia 2 czerwca 2014 r., zatytułowanym „wezwanie do zapłaty i wypowiedzenie umowy”. Jednak wypowiedzenie to było nieskuteczne, a roszczenie nie stało się wymagalne. Powódka nie podała w pozwie przyczyn domagania się zapłaty całej zaległości jednorazowo. Sąd uznał, że wypowiedzenie nie było skuteczne, z uwagi na połączenie w jednym piśmie wezwania do zapłaty i wypowiedzenia. Podzielił także zarzut pozwanej, że osoby, które podpisały pismo z dnia 2 czerwca 2014 r. nie miały umocowania do podejmowania czynności w imieniu powódki. Zaznaczył, że powództwo oparte było na twierdzeniu, że cały kredyt był wymagalny wobec wypowiedzenia, nie było podstawy do uwzględnienia roszczenia w odniesieniu do niespłaconych i wymagalnych rat, ponieważ wynikało ono z innych okoliczności faktycznych, nieobjętych powództwem.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
