Logo Platforma Księgowych i Kadrowych
    Pokaż wyniki dla:
    Pokaż wyniki dla:
    uźytkownik Zaloguj się koszyk Kup dostęp
    • Twój panel
    • Tematyka
      • Podatki (606492)
      • Kadry i płace (26072)
      • Obrót gospodarczy (88689)
      • Rachunkowość firm (3729)
      • Ubezpieczenia (35724)
    • Aktualności
    • Kalkulatory
    • Porady i artykuły
    • Tematy na czasie
      • ZMIANY 2026
      • KSeF 2026
      • ZMIANY 2025
      • SYGNALIŚCI
    • Czasopisma
    • Akty prawne
    • Interpretacje
    • Orzeczenia
    • Formularze
    • Wskaźniki i stawki
    • Narzędzia i programy
      • Kursy walut
      • PKD
      • PKWiU 2015
      • KŚT ze stawkami amortyzacji
    • Terminarz
    • Wideoporady
    11.12.2018

    Uchwała SN z dnia 11 grudnia 2018 r., sygn. III CZP 31/18

    składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego

    Sąd Najwyższy w składzie:

    Prezes SN Dariusz Zawistowski (przewodniczący)
    ‎SSN Dariusz Dończyk
    ‎SSN Anna Kozłowska
    ‎SSN Grzegorz Misiurek
    ‎SSN Władysław Pawlak
    ‎SSN Agnieszka Piotrowska (sprawozdawca)
    ‎SSN Marta Romańska

    na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
    ‎w dniu 11 grudnia 2018 r.,

    po rozstrzygnięciu zagadnienia prawnego przedstawionego

    przez Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego
    ‎we wniosku z dnia 29 marca 2018 r.,

    "Czy odpis pisma procesowego wniesionego w toku procesu przez profesjonalnego pełnomocnika strony powodowej, które obejmuje rozszerzenie powództwa, podlega doręczeniu pełnomocnikowi strony przeciwnej w sposób przewidziany w art. 132 § 1 k.p.c., czy też znajduje do niego zastosowanie § 11 tego przepisu, zobowiązujący pełnomocnika powoda do złożenia odpisu tego pisma w sądzie, w celu jego urzędowego doręczenia stronie przeciwnej?"

    podjął uchwałę:

    Odpis pisma procesowego zawierającego rozszerzenie powództwa nie podlega doręczeniu na podstawie art. 132 § 1 k.p.c.

    UZASADNIENIE

    Pierwsza Prezes Sądu Najwyższego, działając na podstawie art. 60 § 1 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 1254 ze zm.), wniosła o rozstrzygnięcie przez powiększony skład Sądu Najwyższego przytoczonego na wstępie zagadnienia prawnego, wskazując na występowanie w orzecznictwie Sądu Najwyższego rozbieżności odnoszących się do sposobu doręczania w toku sprawy pism procesowych zawierających przedmiotową zmianę powództwa, polegającą na rozszerzeniu żądania pozwu lub na wystąpieniu z nowym żądaniem obok już zgłoszonego w pozwie (zmiana ilościowa).

    W uchwale z dnia 21 stycznia 2016 r., III CZP 95/15 (OSNC 2017, nr 1, poz. 7) Sąd Najwyższy wyraził pogląd, że odpis pisma procesowego zawierający rozszerzenie powództwa nie podlega doręczeniu na podstawie art. 132 § 1 k.p.c. Stanowisko takie było prezentowane już wcześniej w nauce prawa oraz zostało zaakceptowane w orzecznictwie sądów powszechnych (przykładowo: wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 26 listopada 2014 r., I ACa 733/14). W uzasadnieniu tego poglądu wskazuje się, że pismo procesowe powoda zawierające rozszerzenie powództwa (art. 193 § 2 k.p.c.) jest pismem wnoszonym „w toku sprawy” w rozumieniu art. 132 § 1 k.p.c., ponieważ zachowana zostaje tożsamość i ciągłość postępowania. Wydaje się więc, że prima facie pismo to powinno podlegać bezpośredniemu doręczeniu, o którym mowa w art. 132 § 1 k.p.c. Przeciwko takiej wykładni przemawia jednakże charakter procesowy tego pisma, jego podobieństwo do pism wymienionych w art. 132 § 1 k.p.c. oraz argumenty celowościowe i funkcjonalne szczegółowo omówione w uzasadnieniu tej uchwały. We wniosku Pierwszej Prezes Sądu Najwyższego podniesiono także, że w wyroku z dnia 11 lutego 2015 r., I PK 123/14 (OSNP 2016, nr 12, poz. 151), Sąd Najwyższy uznał, iż do odpisu pisma zawierającego rozszerzenie powództwa w sposób polegający na ilościowej zmianie dochodzonej należności (art. 193 § 3 k.p.c.) stosuje się art. 132 § 1 k.p.c. Uzasadnienie tego poglądu opiera się na literalnej wykładni art. 132 § 1 i 1k.p.c. Art. 132 § 1 statuuje zasadę bezpośredniego doręczania wszelkich pism procesowych składanych w toku sprawy za wyjątkiem pism wymienionych wyczerpująco w § 1, w którym nie zawarto sformułowania „w szczególności”. Pismo procesowe zawierające rozszerzenie powództwa nie zostało w nim wymienione, chociaż objęto nim pozew wzajemny. Zgodnie z zasadą exceptiones non sunt extendendae, nie ma, w ocenie Sądu Najwyższego, podstaw do rozszerzającej wykładni art. 132 § 1 k.p.c. przez zaliczenie pisma zawierającego zmianę ilościową powództwa do pism podlegających doręczeniu przez sąd, zwłaszcza, że nie przewiduje tego także art. 193 § 3 in fine k.p.c., określający jedynie moment, w którym powstają przewidziane w art. 193 § 2 k.p.c. skutki doręczenia pozwanemu pisma zawierającego zmianę powództwa i odpowiadającego wymaganiom pozwu.

    ikona kłódki
    Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

    Już dziś zamów dostęp
    do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

    • Codzienne aktualności prawne
    • Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
    • Bogatą bibliotekę materiałów wideo
    • Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
    Masz już konto? Zaloguj się
    Kup dostęp
    ikona kłódki
    Funkcjonalności dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

    Już dziś zamów dostęp
    do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

    • Codzienne aktualności prawne
    • Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
    • Bogatą bibliotekę materiałów wideo
    • Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
    Masz już konto? Zaloguj się
    Kup dostęp
    • INFOR.PL
    • INFORLEX
    • GAZETA PRAWNA
    • INFORORGANIZER
    • SKLEP
    Copyright © 2025 INFOR PL S.A.