Wyrok SN z dnia 18 grudnia 2018 r., sygn. II UK 433/17
Sygn. akt II UK 433/17
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący)
SSN Beata Gudowska
SSN Andrzej Wróbel (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku K. S.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w W.
o stwierdzenie nieważności decyzji,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 18 grudnia 2018 r.,
skargi kasacyjnej wnioskodawczyni od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 16 marca 2017 r., sygn. akt III AUa […],
uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Apelacyjnemu w […] do ponownego rozpoznania.
UZASADNIENIE
Wnioskodawczyni K. S. pismem z dnia 8 czerwca 2015 r. wniosła o stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 22 października 2003 r. w części dotyczącej obowiązku wnioskodawczyni zapłaty odsetek za okres od 2 grudnia 2000 r. do 22 października 2003 r.
Postanowieniem z dnia 28 lipca 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. (dalej: ZUS) odmówił wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji z dnia 22 października 2003 r., zobowiązującej wnioskodawczynię do zwrotu nienależnie pobranych świadczeń wraz z odsetkami. Rozstrzygnięcie wydał na podstawie art. 61a § 1 k.p.a., art. 124 ustawy o emeryturach i rentach, art. 83 ust. 2, art. 83a ust. 4 i art. 123 ustawy systemowej oraz art. 180 k.p.a. Organ rentowy stwierdził m.in., że art. 83 ust. 2 ustawy systemowej uregulował stwierdzenie nieważności odmiennie niż uczynił to k.p.a., a tym samym wyłączył możliwość stosowania przepisów „ją statuujących” w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych. W sprawach ustalenia uprawnień do emerytur i rent oraz ich wysokości art. 83a ust. 4 wyłącza możliwość stosowania art. 83a ust. 2 ustawy systemowej, co oznacza „całkowite wyłączenie” możliwości stwierdzenia nieważności decyzji w sprawach emerytur i rent.
Dnia 8 września 2015 r. wnioskodawczyni złożyła odwołanie od decyzji ZUS z dnia 28 lipca 2015 r., zarzucając jej naruszenie art. 83a ust. 2 i 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, przez przyjęcie przez organ rentowy, że decyzja z dnia 22 października 2003 r. stanowi decyzję ustalającą prawo do emerytury, przez co nie można zastosować do niej art. 83a ust. 2 ww. ustawy. Według odwołującej nie można zgodzić się z twierdzeniem organu rentowego, że decyzja wydana dnia 22 października 2003 r. stanowi decyzję, o której mowa w art. 83a ust. 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Przedmiotem tej decyzji nie było ustalenie prawa do emerytury lub renty, ani ich wysokości. Decyzja ta wydana została w oparciu o art. 138 ust. 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, który stanowi, że „za nienależnie pobrane świadczenie uważa się również świadczenia wypłacone z przyczyn niezależnych od organu rentowego osobie innej niż wskazana w decyzji organu”. Odwołująca podniosła, iż już samo brzmienie przepisu wskazuje, że nie była osobą uprawnioną do emerytury, wskazaną w decyzji ustalającej prawo do emerytury. Jak zresztą wynika z treści decyzji z dnia 22 października 2003 r., uprawnioną do emerytury była inna osoba. W związku z tym postępowanie w zakresie nieważności decyzji z dnia 22 października 2003 r. „nie jest postępowaniem o ustalenie uprawnień do emerytur i rent i ich wysokości”, o którym mowa w przepisie art. 83a ust. 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
