Postanowienie SN z dnia 17 grudnia 2018 r., sygn. II PK 318/17
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jerzy Kuźniar
w sprawie z powództwa E. J.
przeciwko "E." Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K.
o przywrócenie do pracy i wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 17 grudnia 2018 r.,
skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego w W.
z dnia 6 czerwca 2017 r., sygn. akt XXI Pa […],
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania i nie obciąża powódki kosztami postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 6 czerwca 2017 r., XXI Pa […], Sąd Okręgowy w W. - na skutek apelacji pozwanego E. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w O., w sprawie z powództwa E. J. o przywrócenie do pracy i wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy, zmienił zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w W. z dnia 21 lutego 2014 r. i oddalił powództwo, nie podzielając argumentacji Sądu pierwszej instancji co do nieskuteczności oświadczenia woli pracodawcy o rozwiązaniu z powódką umowy o pracę bez wypowiedzenia. Po uzupełnieniu postępowania dowodowego, Sąd drugiej instancji uznał, że pozwany miał prawo spodziewać się, że powódka będzie przebywała w miejscu, do którego kierował przesyłkę kurierską zawierającą oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia, a zatem decydujący dla uznania go za doręczone jest moment dostarczenia go w to miejsce. Powódka w dokumentach pracowniczych posługiwała się adresem w P. i faktycznie odbierała tam korespondencję o czym świadczyły takie dokumenty jak np. umowa o pracę, zaświadczenia i dokumenty płacowe, PIT-11 za 2011 r., zaświadczenie lekarskie stwierdzające ciążę z dnia 18 czerwca 2012 r. Adres ten powódka podawała w pismach procesowych składanych w niniejszej sprawie, a także pod tym adresem odbierana była korespondencja kierowana do powódki przez Sąd. Należy więc uznać, że był to „czynny” adres powódki i mogła ona zapoznać się z przesłaną na adres w P. korespondencją. W ocenie Sądu materiał dowodowy zgromadzony w sprawie pozwalał stwierdzić, że powódka odmówiła przyjęcia korespondencji skierowanej do niej przez pozwanego, a zawierającej oświadczenie woli pracodawcy. Z zeznań kuriera, który miał dostarczyć te przesyłkę wynikało bowiem, że powódka wyraźnie wskazała, że przesyłki nie odbierze. Wobec powyższego Sąd drugiej instancji uznał, że do rozwiązania z powódką stosunku pracy doszło w dniu 18 czerwca 2012 r., tj. w dniu, w którym powódka miała realną możliwość zapoznania się z treścią oświadczenia pracodawcy w tym przedmiocie. Konsekwencją tego było przyjęcie, że koniecznym dla jego zaskarżenia było dokonanie tego w terminie określonym w art. 264 § 2 k.p. Powódka w tym terminie nie zgłosiła roszczeń wynikających z art. 56 § 1 k.p. Nawet gdyby przyjąć, że odwołała się ona od rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia w dniu 26 stycznia 2013 r., tj. w dniu nadania w placówce pocztowej pisma, w którym po raz pierwszy odniosła się do oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę w trybie art. 52 k.p., to zostało to dokonane po upływie przepisanego terminu. Termin na złożenie odwołania wynosił bowiem zgodnie z 264 § 2 k.p. 14 dni od doręczenia zawiadomienia o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia. Powódka otrzymała oświadczenie pracodawcy 18 czerwca 2012 r., a zatem termin na założenie odwołania upłynął 2 lipca 2012 r. Z uwagi na to, że stosunek pracy ustał na mocy oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia, od którego powódka nie odwołała się w zakreślonym terminie, powództwo o przywrócenie do pracy na dotychczasowych warunkach pracy i płacy oraz wynagrodzenia za cały czas pozostawania bez pracy Sąd uznał za niezasadne.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
