Postanowienie SN z dnia 13 grudnia 2018 r., sygn. I BP 11/17
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Romualda Spyt
w sprawie z powództwa M. J.
przeciwko F. Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w R.
o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w G. - Ośrodka Zamiejscowego w R. IX Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 5 września 2013 r. sygn. akt IX Pa […],
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 13 grudnia 2018 r.,
skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w G. Ośrodka Zamiejscowego w R.
z dnia 26 listopada 2015 r., sygn. akt IX Pa […],
1. odrzuca skargę;
2. oddala wniosek pełnomocnika skarżącego o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej w postępowaniu ze skargi.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w G. – Ośrodek Zamiejscowy w R. wyrokiem z 26 listopada 2015 r., sygn. akt IX Pa […], oddalił skargę M. J. o wznowienie postępowania w sprawie z powództwa M. J. przeciwko F. Sp. z o.o. z siedzibą w R., zakończonej prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w G. – Ośrodek Zamiejscowy w R. z 5 września 2013 r., sygn. akt IX Pa […]. Skarżący wniosek o wznowienie postępowania uzasadniał tym, że w wydaniu orzeczenia uczestniczyła osoba nieuprawniona, to jest sędzia, który orzeka w nieistniejącym sądzie powszechnym.
Sąd Okręgowy stwierdził, że z początkiem stycznia 2013 r. weszły w życie dwa rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości – w sprawie zniesienia niektórych sądów rejonowych (Dz.U. z 2012 r., poz. 1121) oraz w sprawie ustalenia siedzib i obszarów sądów (Dz.U. z 2012 r., poz. 1223). Drugie z tych rozporządzeń zawiera w odesłaniu stwierdzenie, że rozporządzenie z dnia 16 października 2002 r. w sprawie sądów apelacyjnych, sądów okręgowych i sądów rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości (Dz.U. Nr. 180, poz. 1508) traci moc z dniem 1 stycznia 2013 r. Na tej podstawie skarżący twierdzi, że od stycznia 2013 r. tylko jeden sąd apelacyjny, cztery okręgowe i dwadzieścia jeden sądów rejonowych mają podstawę prawną istnienia, albowiem od 1 stycznia 2013 r. nie obowiązuje żaden akt prawny tworzący sądy powszechne za wyjątkiem kolejnych rozporządzeń zmieniających rozporządzenie z dnia 16 października 2002 r., na mocy których utworzone zostały wyżej wymienione sądy. Zdaniem Sądu Okręgowego, stanowisko powoda jest błędne. Sąd Okręgowy wskazał, że dla likwidacji sądu potrzebne jest odrębne postanowienie znoszące ten sąd i niewystarczające dla osiągnięcia tego celu byłoby samo sformułowanie, że rozporządzenie, które tworzyło dany sąd, traci moc. Tym samym uchylenie rozporządzenia, na mocy którego utworzono sąd, nie powoduje jego nieistnienia bez wydania odpowiedniego rozporządzenia w tym zakresie. Skoro taka sytuacja nie wystąpiła, w ocenie Sądu Okręgowego, stanowisko skarżącego jest bezzasadne, w konsekwencji czego nie ma podstaw do uwzględnienia skargi o wznowienie postępowania. Sąd Okręgowy oddalił skargę powoda na podstawie art. 412 § 2 k.p.c. jako niemającą podstaw prawnych.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
