Wyrok SN z dnia 17 stycznia 2017 r., sygn. I PK 310/15
Poprawienie wymienionych w art. 350 § 1 k.p.c. błędów, niedociągnięć czy oczywistych omyłek może polegać na sprostowaniu niewłaściwe użytych przez sąd wyrazów, błędów gramatycznych, nieprawidłowej pisowni, błędów arytmetycznych, nazwy orzeczenia itp. W doktrynie podnosi się, że omyłka powinna być oczywista, tzn. powinna wynikać w sposób niewątpliwy z sentencji lub uzasadnienia. Sprostowanie nie może polegać na wydaniu orzeczenia o charakterze merytorycznym ani prowadzić do zmiany samego rozstrzygnięcia sporu. Nie jest oczywistą omyłką w rozumieniu art. 350 § 1 k.p.c. wadliwe zastosowanie przez sąd przepisu obowiązującego prawa, choćby wadliwość ta była najzupełniej oczywista. Wprawdzie może się zdarzyć, że konkretne rozstrzygnięcie zawarte w wyroku zawiera błąd będący wynikiem pomyłki i nie jest zgodne z intencją składu sędziowskiego, jednak tego rodzaju błąd może być naprawiony jedynie w trybie zaskarżenia w toku instancji. Sprostowanie nie jest środkiem prawnym służącym korekcie rozstrzygnięcia co do istoty.
Teza od Redakcji
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Katarzyna Gonera (przewodniczący)
SSN Jolanta Franczak (sprawozdawca)
SSN Halina Kiryło
w sprawie z powództwa M.K. i R.L. przeciwko M. Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w B. o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 17 stycznia 2017 r., skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w B. z dnia 30 kwietnia 2015 r., sygn. akt VI Pa .../15,
uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Okręgowemu w B. do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Powód M.K. domagał się od pozwanej "M." Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w B. zasądzenia na jego rzecz kwoty 28.501 zł brutto tytułem
wynagrodzenia za czas przebywania na urlopie wypoczynkowym, kwoty 840 zł brutto tytułem ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy, kwoty 23.523,13 zł brutto tytułem dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych. Natomiast powód R.L. domagał się od pozwanej zasądzenia na jego rzecz kwoty 33.824 zł tytułem wynagrodzenia za czas przebywania na urlopie wypoczynkowym, kwoty 1.532 zł tytułem ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy oraz kwoty 26.158,91 zł tytułem dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
