Postanowienie SN z dnia 30 listopada 2017 r., sygn. IV CSK 33/17
Z art. 373 ust. 1 pkt 1 u.p.u.n. wynika, że jedną z przesłanek zastosowania tego przepisu jest ustalenie, że niezłożenie przez zobowiązanego wniosku o ogłoszenie upadłości w ustawowym terminie nastąpiło z jego winy. Nnie ulega wątpliwości, iż przytoczony przepis nie przewiduje domniemania winy zobowiązanego. Wnioskodawca, który żąda orzeczenia zakazu prowadzenia działalności gospodarczej na podstawie art. 373 ust. 1 pkt 1 u.p.u.n., powinien zatem - w myśl ogólnej zasady przewidzianej w art. 6 k.c. w związku z art. 373 ust. 1 pkt 1 u.p.u.n. - udowodnić winę zobowiązanego w złożeniu wniosku o ogłoszenie upadłości po upływie ustawowego terminu. Zakaz, o jakim mowa w art. 373 u.p.u.n. jest sankcją cywilną o charakterze prewencyjnym. Jest ona zbliżona do sankcji karnej, określonej w art. 41 k.k. ponieważ stanowi, w odróżnieniu od rozwiązań typowych dla prawa cywilnego, dolegliwość o charakterze głównie osobistym. Z tego względu szczególne znaczenie dla przypisania winy i ustalenia jej stopnia ma element subiektywny, a więc okoliczności, jakie spowodowały, że zobowiązany nie spełnił obowiązku przewidzianego w art. 373 u.p.u.n.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Hubert Wrzeszcz (przewodniczący, sprawozdawca)
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
