Wyrok SN z dnia 16 grudnia 2016 r., sygn. III KK 296/16
Sąd Najwyższy w składzie:
Prezes SN Wiesław Błuś (przewodniczący)
SSN Zbigniew Puszkarski (sprawozdawca)
SSN Andrzej Ryński
przy udziale prokuratora Prokuratury Krajowej Grzegorza Krysmanna w sprawie M. Ś. skazanego z art. 279 § 1 k.k. po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie w dniu 16 grudnia 2016 r., kasacji, wniesionej przez obrońcę skazanego od wyroku Sądu Okręgowego w B. z dnia 18 marca 2016 r., sygn. akt IV Ka (...) utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w M. z dnia 11 września 2015 r., sygn. akt II K (...),
uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania w postępowaniu odwoławczym Sądowi Okręgowemu w B.
Uzasadnienie
Sąd Rejonowy w M. wyrokiem z dnia 11 września 2015 r., sygn. akt II K (...), uznał M. Ś. za winnego tego, że:
1. w dniu 3 maja w 2013 r. około godziny 2.15 z parkingu przy ul. J. w M. po uprzednim włamaniu zabrał w celu przywłaszczenia samochód marki Mercedes Sprinter 412D nr rej. (...) o wartości 41.845,60 zł, działając na szkodę A. W., tj. popełnienia czynu z art. 279 § 1 k.k.;
2. w nocy z 22 na 23 maja w 2013 r. na terenie parkingu przy ul. S. w M. po uprzednim włamaniu zabrał w celu przywłaszczenia samochód marki Mercedes Sprinter 312 nr rej. (... ) o wartości 25.000 zł, działając na szkodę A. W., tj. popełnienia czynu z art. 279 § 1 k.k. i przyjmując, że czyny te należą do ciągu przestępstw określonego w art. 91 § 1 k.k., na podstawie art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. skazał go na karę 3 lat pozbawienia wolności. Tym samym wyrokiem za czyn z art. 291 § 1 k.k. został skazany P. J.
Apelacje od tego wyroku wnieśli oskarżony M. Ś. oraz jego obrońca. Oskarżony wnosząc o uniewinnienie podniósł, że nie popełnił przypisanych mu czynów i że został skazany przy braku jakichkolwiek dowodów wskazujących na jego winę. Podkreślił, że zeznania świadków są "całkowicie niespójne i wynika z nich mnóstwo niejasności", co odnosi się również do wyjaśnień współoskarżonego P. J., że Sąd pierwszej instancji nie rozważył szczegółowo zeznań pokrzywdzonego oraz jego pracownika, jak też faktu, że - co nienaturalne - kradzież obu pojazdów nie zwróciła uwagi okolicznych mieszkańców, a drugi ze skradzionych pojazdów posiadał zabezpieczenie znane wyłącznie pokrzywdzonemu i jego pracownikowi, wreszcie, że wadliwie została przeprowadzona czynność okazania pokrzywdzonemu rzeczy (siedzeń samochodowych), a zaniedbań dopuścił się również prowadzący dochodzenie funkcjonariusz Policji.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
