Wyrok SN z dnia 2 października 2015 r., sygn. II CSK 662/14
Zarówno z wykładni językowej art. 322 k.p.c., jak i jego wykładni systemowej wynika, że strona, zgodnie z obciążającym ją ciężarem dowodu, powinna przedstawiać dowody także na wykazanie wysokości szkody lub wyjaśnić przyczyny braku takiej możliwości. Ma obowiązek wyczerpania wszystkich dopuszczalnych środków dowodowych i wykazania, że ścisłe udowodnienie żądania jest niemożliwe lub nader utrudnione.
Teza od Redakcji
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Pietrzykowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Marian Kocon
SSN Karol Weitz
w sprawie z powództwa T. C., K. J. i Kr. J. przeciwko Skarbowi Państwa - Wojewodzie [...] o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 2 października 2015 r., skargi kasacyjnej powodów T. C. i K. J. od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 30 grudnia 2013 r.,
uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
T. C., K. J. i Kr. J. domagali się, po ostatecznym sprecyzowaniu powództwa, zasądzenia od Skarbu Państwa kwoty 1 122 067,92 zł z ustawowymi odsetkami oraz zwrotu kosztów procesu. Sąd Okręgowy w P. wyrokiem z dnia 11 kwietnia 2013 r. oddalił powództwo, zasądził od powoda T. C. na rzecz Skarbu Państwa - Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa kwotę 8 724 zł tytułem kosztów procesu, zasądził od K. J. i Kr. J. na rzecz Skarbu Państwa - Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa kwotę 10 248 zł tytułem kosztów procesu, a w pozostałej części nie obciążył powodów kosztami procesu. K. J. i Kr. J. są małżonkami. W połowie 1999 r. Kr. J. zawarł z T. C. umowę spółki cywilnej, w 2001 r. przekształconej w spółkę jawną, a w dniu 30 listopada 2000 r. T. C. i K. J. zawarli umowę spółki cywilnej. Powodowie podjęli działalność w pawilonie handlowym Gminnej Spółdzielni Samopomocy Chłopskiej w C., a w dniu 31 grudnia 2000 r. zawarli z tą Spółdzielnią umowę najmu pawilonu handlowego w K. Powodowie wykonali prace w celu przystosowania lokalu na dyskotekę oraz ponosili wydatki na bieżącą działalność obiektu. Wyposażyli lokal w urządzenia przekazane im na postawie zawartej dnia 13 lutego 2011 r. umowy leasingu. W dniach 11 stycznia 2001 r. i 5 lipca 2001 r. Starosta P. wydał decyzje: zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą zgody na przebudowę i rozbudowę pawilonu oraz w sprawie udzielenia K. J. i T. C. pozwolenia na użytkowanie budynku pawilonu handlowego jako centrum kultury. Mieszkańcy wsi K. wnieśli skargę od tej drugiej decyzji, zaś Wojewoda [...] decyzją z dnia 12 września 2001 r. utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy. Decyzja Wojewody została zaskarżona przez mieszkańców wsi do Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) z wnioskiem o wstrzymanie jej wykonania. Wojewoda udzielił odpowiedzi na skargę po upływie 30 dni od jej doręczenia, wobec czego NSA postanowieniem z dnia 29 listopada 2001 r. stwierdził, że wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nastąpiło z mocy prawa. Powodowie dnia 15 grudnia 2001 r. faktycznie zaprzestali organizacji imprez w pawilonie w K., dnia 9 lutego 2002 r. została im wypowiedziana umowa leasingu, a w połowie 2002 r. sprzedali całe wyposażenie za kwotę 100 000 zł. Wyrokiem z dnia 6 lutego 2003 r. NSA oddalił skargę na decyzję Wojewody w przedmiocie pozwolenia na użytkowanie pawilonu handlowego w K., jednakże powodowie nie podjęli już działalności gospodarczej w zakresie organizacji imprez i rozwiązali umowę najmu obiektu. W dniu 31 sierpnia 2004 r. powodowie złożyli do Sądu Rejonowego w P. wniosek o zawezwanie pozwanego do próby ugodowej, żądając zapłaty odszkodowania z tytułu nakładów poniesionych na pawilon handlowy, kosztów bieżącej działalności i utraconych korzyści w związku z zaniechaniem przez Wojewodę złożenia odpowiedzi na skargę w terminie. Sąd Okręgowy przyjął, że skoro uczestnikami postępowania administracyjnego byli wyłącznie T. C. i K. J., to ewentualne roszczenie odszkodowawcze na postawie art. 417 k.c. przed nowelizacją tylko im przysługiwało. Stwierdził, że została spełniona przesłanka bezprawności zachowania funkcjonariusza Skarbu Państwa w rozumieniu tego przepisu, skoro przekroczenie przez Wojewodę terminu do złożenia odpowiedzi na skargę stanowiło przejaw bezczynności administracyjnej. Częściowo uzasadnione okazały się jednak zarzuty pozwanego odnośnie przedawnienia ich roszczeń odszkodowawczych w zakresie straty. Przede wszystkim jednak powodowie nie udowodnili zarówno faktu poniesienia szkody, jak również jej wysokości oraz normalnego związku przyczynowego w zakresie poniesionych nakładów budowlanych, wydatków na pokrycie bieżącej działalności spółki oraz utraconych zysków z działalności gospodarczej.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
