Wyrok SN z dnia 20 maja 2015 r., sygn. I CSK 478/14
W związku z zakazem przewidzianym w art. 3983 § 3 k.p.c., że przepis art. 233 § 1 k.p.c. nie może stanowić uzasadnionej podstawy skargi kasacyjnej ani samodzielnie ani w powiązaniu z innymi artykułami, np. z art. 278 § 1 k.p.c.
Teza od Redakcji
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Grzegorz Misiurek
SSN Bogumiła Ustjanicz
w sprawie z powództwa B. D. i R. W. przeciwko Skarbowi Państwa - Ministrowi Gospodarki o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 20 maja 2015 r., skargi kasacyjnej powodów od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 12 listopada 2013 r.,
oddala skargę kasacyjną; zasądza od powodów B. D. i R. W. na rzecz Skarbu Państwa - Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa kwoty po 3600 (trzy tysiące sześćset) zł z tytułu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Powodowie B. D. i R. W., po zmianie żądania pozwu, wnieśli ostatecznie o zasądzenie od pozwanego Skarbu Państwa - Ministra Gospodarki kwoty 903.228 zł z ustawowymi odsetkami tytułem wyrównania szkody wyrządzonej ich poprzednikowi prawnemu w związku z nacjonalizacją przedsiębiorstwa - Cegielnia Parowa Z. W.
Wyrokiem z dnia 22 listopada 2012 r. Sąd Okręgowy w W. oddalił ich powództwo odszkodowawcze po ustaleniu następujących okoliczności faktycznych.
Znacjonalizowane przedsiębiorstwo Cegielnia Parowa Z. W. zlokalizowane w K. [...] zostało przejęte na własność Skarbu Państwa na podstawie orzeczenia nr 57 Ministra Przemysłu Lekkiego z dnia 14 grudnia 1950 r. Wcześniej, bo z dniem 1 kwietnia 1950 r. wprowadzono nad tym przedsiębiorstwem przymusowy zarząd państwowy. Protokołem zdawczo - odbiorczym z dnia 7 lutego 1951 r. wprowadzono natomiast w posiadanie zakładu zarządcę państwowego, którym zostały K. Zakłady Terenowego Przemysłu Materiałów Budowlanych. Z kolei orzeczeniem z dnia 21 października 1961 r. Minister Przemysłu Materiałów Budowlanych ustalił, jakie składniki majątkowe stanowiły część składową przedsiębiorstwa oraz zatwierdził protokół zdawczo - odbiorczy, wyłączając zarazem z przejęcia na rzecz Państwa - dom mieszkalny wraz z przyległym parkiem. Opierając się o przejęte składniki Cegielni Parowej, K. Przedsiębiorstwo Ceramiki Budowlanej prowadziło bieżącą działalność gospodarczą (wyrób cegieł), jednoczenie modernizując linię technologiczną i nabywając nowe urządzenia. Decyzją Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 11 października 1994 r. - na wniosek A. W. (następcy prawnego byłego właściciela) - stwierdzono nieważność orzeczenia nr 57 Ministra Przemysłu Lekkiego z dnia 14 grudnia 1950 r. jako wydanego z rażącym naruszeniem prawa, a kolejną decyzją - z dnia 19 listopada 1999 r. - Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji uchylił wymienioną już decyzję administracyjną z dnia 21 października 1961 r. W następstwie takiego stanu rzeczy z dniem 9 kwietnia 2001 r. poprzednik prawny powodów A. W. odzyskał cześć utraconego przedsiębiorstwa, a Starosta K. decyzją z dnia 6 lutego 2002 r. nakazał K. Przedsiębiorstwu Ceramiki Budowlanej "C." przeprowadzenie rekultywacji terenu, na którym usytuowane jest przedsiębiorstwo. Wniosek A. W. złożony w dniu 1 stycznia 2001 r. o przyznanie odszkodowania z tytułu wadliwych decyzji nacjonalizacyjnych nie został uwzględniony, a Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej w uzasadnieniu decyzji z dnia 22 kwietnia 2003 r. stwierdził, że w związku z tymi decyzjami nie doszło do szkody, o której mowa w art. 160 k.p.a. Według bowiem stanowiska biegłych rzeczoznawców wartość odzyskanego w 2001 r. mienia przewyższa wartość mienia utraconego o kwotę 215.695 zł. Wnioskodawca domagał się tymczasem wyrównania mu straty związanej z wyeksploatowaniem pokładów glinki oraz zwrotu różnowartości pieniężnej niezwróconego mu gruntu o pow. 1,6018 ha. Po wydaniu przez Trybunał Konstytucyjny orzeczenia stwarzającego poszkodowanym możliwość domagania się na podstawie art. 160 k.p.a. wyrównania także utraconych korzyści za okres od 17 października 1997 r., A. W. zażądał wznowienia postępowania administracyjnego zakończonego decyzją Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 22 kwietnia 2003 r. Organ ten decyzją z dnia 19 stycznia 2004 r. postępowanie wznowił, po czym decyzją z dnia 27 lutego 2006 r. Minister Gospodarki uchylił zaskarżoną decyzję i ponownie odmówił przyznania odszkodowania z tytułu rzeczywistej straty, przyznał zaś kwotę 33.530 zł z tytułu utraconych korzyści. Kwota ta została obliczona w ten sposób, że od sumy 249.255 zł stanowiącej wysokość szkody odjęto sumę 215.695 zł z tytułu nadwyżki powstałej w związku z odzyskaną nieruchomością. Powództwo wytoczone przez A. W. przeciwko Skarbowi Państwa o zasądzenie kwoty 215 695 zł z tytułu utraconych korzyści zostało w całości uwzględnione prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w W. z dnia 20 grudnia 2006 r. Spadkobierca pierwotnego właściciela znacjonalizowanego przedsiębiorstwa - A. W. zmarł w dniu 14 marca 2007 r., a jego ustawowymi spadkobiercami zostali powodowie.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
