Wyrok SN z dnia 22 lipca 2014 r., sygn. III UK 194/13
Na podstawie art. 114 ust. 1 ustawy emerytalnej postępowanie o ponowne ustalenie prawa do świadczeń (określane jako wznowienie postępowania przed organem rentowym) może zostać wszczęte tylko w dwóch przypadkach, po pierwsze - przedłożenia nowych dowodów, czyli dowodów, którymi organ rentowy nie dysponował w poprzednim postępowaniu zakończonym prawomocną decyzją oraz po drugie - ujawnienia okoliczności istniejących przed wydaniem takiej decyzji, a nieuwzględnionych przez organ rentowy. Jeżeli nie pojawią się takie nowe dowody lub nie ujawnią się takie nowe okoliczności, nie jest dopuszczalne wszczęcie postępowania na podstawie art. 114 ust. 1 ustawy emerytalnej. Okolicznością uzasadniającą wszczęcie z urzędu postępowania o ponowne ustalenie prawa do świadczeń w trybie przewidzianym w tym przepisie nie jest natomiast odmienna ocena dowodów dołączonych do wniosku o emeryturę lub rentę, przeprowadzona przez organ rentowy po uprawomocnieniu się decyzji przyznającej świadczenie.
Teza od Redakcji
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Iwulski (przewodniczący)
SSN Zbigniew Myszka
SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec (sprawozdawca)
w sprawie z odwołania R. N. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową oraz dodatek pielęgnacyjny, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 22 lipca 2014 r., skargi kasacyjnej odwołującego się od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 3 lipca 2013 r.
oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wnioskodawca R. N. wniósł skargę o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 16 listopada 2010 r., domagając się jego zmiany i uwzględnienia apelacji od wyroku Sądu Okręgowego w S. z dnia 19 lutego 2010 r., w zakresie dotyczącym decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. z dnia 10 czerwca 2008 r. w przedmiocie odmowy dalszego prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową i dodatku pielęgnacyjnego od dnia 1 lipca 2008 r. oraz decyzji z dnia 11 czerwca 2008 r. w przedmiocie przeliczenia świadczenia rentowego, przez ich uchylenie i ustalenie, że wnioskodawca jest całkowicie niezdolny do pracy w związku z chorobą zawodową oraz niezdolny do samodzielnej egzystencji do dnia 31 stycznia 2009 r. Jako podstawę wznowienia wnioskodawca wskazał art. 401 k.p.c., powołując się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 28 lutego 2012 r., K 5/11 (OTK-A 2012 nr 2, poz. 16), którym - stanowiący podstawę prawną wymienionych decyzji organu rentowego i wyroków Sądów obu instancji - art. 114 ust. 1a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2013 r., poz. 1440 ze zm.; dalej jako: "ustawa emerytalna") został uznany za niezgodny z zasadą zaufania obywateli do państwa i stanowionego przez nie prawa wynikającą z art. 2 oraz art. 67 ust. 1 Konstytucji RP.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
