Wyrok SN z dnia 10 kwietnia 2014 r., sygn. II UK 386/13
Za podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne uznaje się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne dokonywane z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, bez względu na źródło ich finansowania.
Teza od Redakcji
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Hajn (przewodniczący)
SSN Romualda Spyt
SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku O. sp. z o.o. z siedzibą w G. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych z udziałem zainteresowanych: [...] o podstawę wymiaru składek, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 10 kwietnia 2014 r., skargi kasacyjnej organu rentowego od wyroku Sądu Apelacyjnego w [...] z dnia 1 października 2012 r.,
I. uchyla zaskarżony wyrok w odniesieniu do A. H. i R. C. w części dotyczącej wliczenia do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne "premii lojalnościowych" i w tym zakresie sprawę przekazuje Sądowi Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego;
II. oddala skargę kasacyjną w pozostałej części.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 22 września 2011 r. Sąd Okręgowy zmienił, między innymi, decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 27 maja 2010 r. i ustalił, że kwoty 30.707,54 zł oraz 2.337,10 zł nie stanowią podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne za A. H. (dalej: "zainteresowany") w związku z jego zatrudnieniem w "O." Spółce z o.o. (dalej: "płatnik") oraz decyzję Zakładu z dnia 28 maja 2010 r. w ten sposób, że ustalił, iż kwoty 12.029,84 zł oraz 735,85 zł nie stanowią podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne za R. C. (dalej: "zainteresowany") w związku z jego zatrudnieniem w Spółce, zaś w pozostałym zakresie odwołanie płatnika oddalił. Podstawę rozstrzygnięcia stanowiły następujące ustalenia.
Płatnik prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji materiałów budowlanych i usług budowlanych. Obecnie zatrudnia około 200 pracowników, którzy pracują zarówno w kraju jak i za granicą. W toku swojej działalności kierował pracowników do pracy w Belgii. Co do zasady, umowy o pracę z pracownikami zawierane były na czas określony z możliwością ich dwutygodniowego wypowiedzenia. Jako stanowisko pracy wskazywano: pracownik budowlany, jako miejsce pracy: G. Wynagrodzenie określano jako minimalne, jednocześnie w każdej z umów zawarte jest postanowienie: "w przypadku oddelegowania do pracy do Belgii - wynagrodzenie według prawa belgijskiego". Płatnik wypłacał pracownikom oddelegowanym do pracy za granicą kwoty stanowiące zwrot kosztów podróży służbowej na podstawie rozliczanych poleceń wyjazdu służbowego. Uchwałą zarządu Spółki z dnia 12 stycznia 2009 r. "o anulowaniu błędnie wystawionych poleceń wyjazdów służbowych i zwrocie nienależnie pobranych świadczeń" stwierdzono, że pracownikom zatrudnionym za granicą nie przysługują żadne dodatkowe świadczenia (w tym diety lub ryczałty za nocleg), poza wynagrodzeniem określonym w aneksie do umowy o pracę. W związku z powyższym, z dniem 12 stycznia 2009 r. wprowadzono obowiązek dokonania korekt wystawionych poleceń wyjazdu służbowego przez anulowanie tych, które zostały wystawione bezpodstawnie, co dotyczy pracowników oddelegowanych do pracy za granicą.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
