Wyrok SN z dnia 29 maja 2013 r., sygn. I UK 641/12
Rolnik prowadzący własną firmę nie może być wykluczony z ubezpieczenia rolniczego tylko dlatego, że nie zrozumiał przepisów nakazujących mu składanie deklaracji o wysokości podatku.
Teza od Redakcji
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Zbigniew Myszka (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Beata Gudowska
SSN Romualda Spyt
w sprawie z odwołania A.H. przeciwko Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego o podleganie ubezpieczeniu społecznemu, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 29 maja 2013 r., skargi kasacyjnej ubezpieczonej od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 27 czerwca 2012 r., sygn. akt [...],
uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 27 czerwca 2012 r. Sąd Apelacyjny III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oddalił apelację ubezpieczonej A.H. od wyroku Sądu Okręgowego w K. Wydziału VII Ubezpieczeń Społecznych z dnia 18 października 2011 r., oddalającego jej odwołanie od decyzji Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Oddziału Regionalnego w K. z dnia 27 kwietnia 2011 r., stwierdzającej ustanie od dnia 1 kwietnia 2005 r. jej ubezpieczenia społecznego rolników w zakresie ubezpieczeń: emerytalno-rentowego, wypadkowego, chorobowego i macierzyńskiego.
W sprawie tej ustalono, że ubezpieczona podlegając ubezpieczeniu społecznemu rolników prowadziła pozarolniczą działalność gospodarczą. Do 14 lutego 2005 r. nie przedłożyła rolniczemu organowi rentowemu zaświadczenia naczelnika urzędu skarbowego o wysokości podatku dochodowego za 2004 r. Dlatego decyzją z dnia 27 kwietnia 2011 r. organ rentowy stwierdził ustanie od dnia 1 kwietnia 2005 r. jej ubezpieczenia społecznego rolników w zakresie ubezpieczenia wypadkowego, chorobowego i macierzyńskiego oraz emerytalno-rentowego
Sąd Okręgowy oddalił odwołanie ubezpieczonej od tej decyzji. Wskazał, że art. 5a ust. 5 i 7 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (jednolity tekst: Dz.U. z 2008 r. Nr 50, poz. 291 ze zm., powoływanym dalej jako ustawa o ubezpieczeniu społecznym rolników), w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 3 ustawy z dnia 2 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 91, poz. 873 ze zm., zwanej dalej ustawą nowelizującą), "ustanowiły ustawowy mechanizm kontroli sytuacji umożliwiającej pozostawanie nadal w ubezpieczeniu społecznym rolników osób, które podjęły inną działalność gospodarczą". Takie osoby zostały zobowiązane do składania w ustawowo określonym terminie zaświadczeń o wysokości należnego podatku dochodowego z tytułu pozarolniczej działalności za każdy miniony rok. Wymienione przepisy sankcjonowały niewykonanie tej czynności jako "stan rzeczy równoznaczny z ustaniem ubezpieczenia społecznego rolników i podleganie ubezpieczeniom społecznym wynikającym z podjętej działalności gospodarczej". Skoro ubezpieczona nie przedłożyła stosownego zaświadczenia w ustawowym terminie, o którym mowa w art. 5a ust. 5 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników, to zasadnie organ rentowy stwierdził ustanie jej ubezpieczenia społecznego rolników. Okoliczność, że ubezpieczona nie znała obowiązku z art. 5a ust. 5 tej ustawy, pozostaje bez wpływu na ustanie jej ubezpieczenia społecznego rolników.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
