Postanowienie SN z dnia 17 stycznia 2012 r., sygn. V KZ 78/11
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jarosław Matras
w sprawie Stanisławy H. oskarżonej z art. 286 § 1 k.k. i in. po rozpoznaniu na posiedzeniu, w dniu 17 stycznia 2012 r. zażalenia obrońcy oskarżonego na zarządzenie Przewodniczącego IV Wydziału Karnego Sądu Okręgowego w G. z dnia 1 grudnia 2011 r. o odmowie przyjęcia kasacji na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. w zw. z art. 518 k.p.k. i w zw. z art. 530 § 3 k.p.k.
postanowił
zaskarżone zarządzenie utrzymać w mocy.
Uzasadnienie
Zarządzeniem z dnia 1 grudnia 2011 r. Przewodniczący IV Wydziału Karnego Sądu Okręgowego w G. odmówił, w oparciu o przepisy art. 530 § 2 k.p.k. w zw. z art.429 § 1 k.p.k. przyjęcia kasacji złożonej przez obrońcę S. H. od wyroku Sądu Okręgowego w G. z dnia 22 lipca 2011 r., wskazując, że „ ...nie zapadł wyrok o którym mowa w art. 519 § 1 k.p.k., a Sąd Okręgowy podziela stanowisko zawarte w postanowieniu SN z dnia 16.05.2007 r.”.
W zażaleniu obrońca S. H. zarzucił zarządzeniu:
1. obrazę przepisów postępowania mającą istotny wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 94 § 1 i 2 k.p.k. poprzez sporządzenie uzasadnienia zaskarżonego zarządzenia w sposób uniemożliwiający poznanie stanowiska Sądu Okręgowego odnośnie rozstrzyganej kwestii, co skutkowało niemożliwością odniesienia się merytorycznie do jego treści,
2. obrazę przepisów postępowania mającą istotny wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 519 k.p.k. poprzez dokonanie błędnej jego wykładni, polegającej na przyjęciu, iż wydany wyrok w przedmiotowej sprawie nie spełnia wymogów zawartych w tym przepisie, co w konsekwencji skutkowało odmową przyjęcia kasacji jako niedopuszczalnej z mocy ustawy.
W konkluzji skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego zarządzenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie nie może zostać uwzględnione, ale już na wstępie trzeba podkreślić, że takie rozstrzygnięcie nie oznacza, iż Sąd Najwyższy w tym składzie opowiada się za trafnością poglądu zawartego w uzasadnieniu postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 16 maja 2007 r., III KK 46/06, OSNKW 2008, z. 4, poz. 24, że: „..kasacja od wyroku sądu odwoławczego, utrzymującego lub zmieniającego wyrok sądu pierwszej instancji, zapadły po ponownym rozpoznaniu sprawy w zakresie dotyczącym wymiaru kary, także będzie musiała ograniczyć się do kreowania zarzutów rażącego naruszenia prawa, do jakiego doszło na etapie postępowania sądowego, toczącego się dopiero po uchyleniu rozstrzygnięcia o karze. Skarżący nie będzie natomiast mógł wskazywać uchybień, jakich dopuścił się sąd odwoławczy, utrzymujący w mocy rozstrzygnięcie w przedmiocie przypisania oskarżonemu sprawstwa i winy, nawet jeżeli do takich uchybień by doszło.” Dalszy wywód należy jednak poprzedzić przytoczeniem okoliczności na tle których doszło do wydania zarządzenia o odmowie przyjęcia kasacji. Otóż wyrokiem Sądu Rejonowego w G. z dnia 5 kwienia 2011 r. S. H. została uznana za winną czynów opisanych w pkt I-XV oraz XVI -XIX części wstępnej wyroku i skazana, za czyny na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. na karę dwóch lat pozbawienia wolności (pkt I b pkt 1), za czyn opisany w pkt XV na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. na karę roku pozbawienia wolności (pkt I b pkt 2), a za czyn z pkt XX na podstawie art. 19 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. na karę sześciu miesięcy (pkt I b pkt 3); karę łaczną wobec oskarżonej orzeczono w wymiarze dwóch lat pozbawienia wolności. Na podstawie art. 46 § 1 k.k. nałożono na oskarżoną obowiązek naprawienia szkody w postaci: solidarnej zapłaty kwoty 613.866, 38 zł oraz 9.413,05 zł na rzecz określonych podmiotów (pkt V a i c), a także samodzielnie w kwocie 708.520, 61 zł (pkt V b).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
