Wyrok SN z dnia 9 października 2012 r., sygn. II PK 66/12
Sąd Najwyższy w składzie :SSN Zbigniew Korzeniowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Maciej Pacuda
SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec
Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Donaty B.
przeciwko Powiatowej i Miejskiej Bibliotece Publicznej "B." w W.
o ustalenie i odszkodowanie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 9 października 2012 r.,
skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Ś.
z dnia 24 listopada 2011 r., sygn. akt VII Pa 128/11,
oddalił skargę kasacyjną.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w Ś. wyrokiem z 24 listopada 2011 r. oddalił apelację skarżącej Donaty B. od wyroku Sądu Rejonowego w W. z 30 czerwca 2011 r., którym po ponownym rozpoznaniu sprawy oddalono jej roszczenie o odszkodowanie w kwocie 16.800 zł za nieuzasadnione rozwiązania umów o pracę. Wcześniej Sąd Okręgowy w Ś. wyrokiem z 9 marca 2009 r. (VII Pa 12/09) oddalił apelację powódki od wyroku Sądu Rejonowego w W. z 18 listopada 2008 r. w części dotyczącej roszczenia o odszkodowanie za naruszenie zasady równego traktowania w zatrudnieniu (Sąd Najwyższy postanowieniem z 9 grudnia 2009 r., II PK 210/09, odmówił przyjęcia skargi kasacyjnej powódki do rozpoznania od tego rozstrzygnięcia) oraz uwzględnił jej apelację w części dotyczącej żądania cywilnego odszkodowania za rozwiązanie umów o pracę i w tym zakresie przekazał sprawę do ponownego rozpoznania. Podstawą orzeczenia kasacyjnego było stwierdzenie przez Sąd Okręgowy, że nie została rozpoznana istota sprawy (art. 386 § 4 k.p.c.). Jednocześnie wskazał w uzasadnieniu, że powództwo nie zawierało dokładnie sprecyzowanego żądania co do jego podstaw.
Sąd Rejonowy po ponownym rozpoznaniu sprawy ustalił, że powódka była zatrudniona u strony pozwanej na podstawie umowy o pracę. Pięciokrotnie otrzymywała wypowiedzenia umowy o pracę, od których składała odwołania do sądu. Powódka nie sprecyzowała, kiedy otrzymała poszczególne wypowiedzenia umowy o pracę, podała tylko, że trzecie wypowiedzenie otrzymała w styczniu 2005 r. i wyrokiem z 19 października 2006 r. przywrócono ją do pracy; każdorazowo była przywracana do pracy. Pozwana po każdym ustaniu stosunku pracy wydawała powódce świadectwo pracy. Sąd Rejonowy stwierdził, iż obowiązkiem powódki było określenie żądania w sposób wyraźny i skonkretyzowany. Mimo usilnych dążeń Sądu nie udało się w toku postępowania ustalić w sposób jednoznaczny z jakim konkretnie roszczeniem powódka występuje wobec braku precyzyjnego określenia żądań oraz ciągłych ich zmian i modyfikacji. Na rozprawie 21 września 2010 r. powódka oświadczyła, że domaga się odszkodowania 16.800 zł z tytułu nieuzasadnionych trzech rozwiązań umowy o pracę. Nie potrafiła jednak wskazać, kiedy te zwolnienia z pracy miały miejsce, podała tylko, że pamięta datę przywrócenia jej do pracy wyrokiem sądowym w październiku 2006 r. i dotyczyło to trzeciego wypowiedzenia. Podała także, że pięciokrotnie była zwalniana z pracy i za każdym razem była przywracana do pracy na podstawie wyroków sądowych. Powódka składała odwołania do sądu od wypowiedzeń i na mocy rozstrzygnięć sądowych przywracano ją do pracy u pozwanej. Dochodzenie zatem przez powódkę odszkodowania z tytułu nieuzasadnionych zwolnień z pracy jest prawnie nieuzasadnione wobec uwzględnienia jej żądań o przywrócenie do pracy. Jeśli zaś przyjąć, że dochodzone odszkodowanie stanowić wyrównanie szkody w postaci utraty zarobkowania w związku z pozostawaniem bez pracy wobec rozwiązania umów o pracę i toczących się procesów sądowych, to rzeczą powódki było wykazanie wszystkich przesłanek odpowiedzialności pracodawcy na podstawie art. 415 k.c., tj. że poniosła szkodę wskutek bezprawnych i zawinionych działań pozwanej związanych z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę. Powódka nie wykazała, by doszło do spełnienia wszystkich tych przesłanek. Nie można mówić by działania pracodawcy były umyślne. W ocenie pracodawcy zwolnienia były uzasadnione, a to, że Sąd przyjął odmienną ocenę jego zachowania, nie może przesądzić o tym, że działania te miały właśnie taki charakter. Powódka nie wykazała również, by wskutek ustania stosunku pracy u pozwanej na czas pozostawania bez pracy pozbawiona została dochodów. Pobierała zasiłek dla bezrobotnych. Nie wykazała też, by celem złagodzenia skutków pozostawania bez pracy, czyniła jakiekolwiek starania, co do podjęcia pracy u innych pracodawców, nie wykazała też by na skutek bezprawnego zwolnienia z pracy inni pracodawcy z tego powodu odmówili jej zatrudnienia.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
