Postanowienie SN z dnia 3 lutego 2012 r., sygn. II UK 271/11
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Romualda Spyt
w sprawie z wniosku Anny K. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych III Oddziałowi w W. z udziałem zainteresowanych: Marek M., A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W., Przedsiębiorstwo Usługowo-Produkcyjne M. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w O.
o ubezpieczenie społeczne,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 3 lutego 2012 r.,
na skutek skargi kasacyjnej wnioskodawczyni od wyroku Sądu Apelacyjnego w G. z dnia 13 kwietnia 2011 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
UZASADNIENIE
Wnioskodawczyni - Anna K. - wniosła skargę kasacyjną od wyroku Sądu Apelacyjnego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w G. z dnia 13 kwietnia 2011 r.
Zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła naruszenie: art. 58 § 1 i art. 83 § 1 k.c. w związku z § 3 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 31 grudnia 1975 r. w sprawie uprawnień pracowniczych osób wykonujących pracę nakładczą (Dz. U. z 1976 r. Nr 3, poz. 19 ze zm.), poprzez uznanie, że niewykonanie minimalnej ilości pracy określonej w umowie o pracę nakładczą dowodzi pozorności zawarcia tej umowy lub świadczy o zawarciu umowy w celu obejścia ustawy, co w konsekwencji daje podstawę do stwierdzenia jej nieważności ex tunc, § 3 tego rozporządzenia oraz art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 17 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (jednolity tekst: Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 ze zm.), polegające na przyjęciu, że osiągany przez skarżącą przychód z pracy nakładczej nie może stanowić podstawy wymiaru jej składki na ubezpieczenia społeczne, ponieważ jest niższy od 50% najniższego wynagrodzenia określonego przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej, § 3 ust. 1 powyższego rozporządzenia w związku z art. 22 § 1 k.p., poprzez uznanie, że samo zobowiązanie nakładcy do wykonania pracy określonej wartości nie jest wystarczające do zawarcia umowy o pracę nakładczą, niewłaściwą interpretację art. 18 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, poprzez wprowadzenie do definicji przychodu dodatkowego, nieznanego ustawie kryterium - co najmniej 1/2 najniższego wynagrodzenia, stanowiącego podstawę wymiaru składek ubezpieczeniowych wymienionych w tym przepisie i wywodzenie z tak „doprecyzowanej” definicji niekorzystnych dla stron skutków prawnych, podczas gdy ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych posługuje się pojęciem przychodu zaczerpniętego z przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie z rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie uprawnień pracowniczych osób wykonujących pracę nakładczą, art. 9 ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, poprzez uznanie, że osoba spełniająca warunki do objęcia obowiązkowymi ubezpieczeniami z dwóch wskazanych w art. 6 ust. 1 pkt. 2, 4-6 i 10 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych tytułów, tj. wykonywania pracy nakładczej oraz prowadzenia działalności, nie mogła na swój wniosek być objęta ubezpieczeniem z wybranego tytułu ze względu na zbyt niskie wynagrodzenie (poniżej 50% najniższego wynagrodzenia), uzyskiwane ze wskazanego przez siebie tytułu ubezpieczenia, art. 107 § 3 k.p.a. w związku z art. 123 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, poprzez brak dokładnego przytoczenia przepisów prawa materialnego administracyjnego, na których oparto negatywne rozstrzygnięcie zaskarżonej decyzji, art. 7 ustawy Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, art. 6, art. 8 oraz art. 80 k.p.a. w związku z art. 123 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, poprzez przekroczenie granicy swobodnej oceny dowodów i „wykreowanie obejścia prawa”, a przez to wydanie wyroku w oparciu o niewłaściwą podstawę prawną, art. 65 § 2 k.c., poprzez jego niezastosowanie w sprawie, tj. zaniechanie ustalenia, jaki był zgodny zamiar stron i cel umowy o pracę nakładczą, art. 68 ust 1 pkt 7 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz art. 8 k.p.a., poprzez stwierdzenie, że organ rentowy nie jest związany treścią informacji umieszczanych w biuletynach informacyjnych wydawanych na podstawie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych i co za tym idzie, zaniechanie wyjaśnienia okoliczności wydawania interpretacji obowiązującego prawa ubezpieczeń społecznych przez organy i pracowników ZUS wprowadzających w błąd społeczeństwo co do zasad wyboru drugiego tytułu podlegania ubezpieczeniom społecznym rentowym i emerytalnemu - wbrew kodeksowej zasadzie pogłębiania zaufania obywateli do tego organu.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
