Wyrok SN z dnia 12 stycznia 2012 r., sygn. I UK 203/11
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Teresa Flemming-Kulesza (przewodniczący)
SSN Zbigniew Korzeniowski (sprawozdawca)
SSA Maciej Piankowski
Sąd Najwyższy w sprawie z odwołania Eugeniusza K.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddziałowi w Ł. z siedzibą w Z.
o ustalenie istnienia obowiązku ubezpieczenia,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 12 stycznia 2012 r.,
skargi kasacyjnej ubezpieczonego od wyroku Sądu Apelacyjnego w Ł.
z dnia 4 stycznia 2011 r., uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Apelacyjnemu w Ł. do ponownego rozpoznania oraz orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Pozwany wpierw decyzją z 16 marca 2009 r., a po odwołaniu wnioskodawcy E. K., decyzją z 22 kwietnia 2009 r. stwierdził, że podlegał on obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej w następujących okresach: od 1 listopada 1999 r. do 23 listopada 2004 r., od 22 lutego 2005 r. do 27 listopada 2005 r., od 26 maja 2006 r. do 30 listopada 2006 r., od 25 czerwca 2007 r. do 30 listopada 2007 r. i od 1 marca 2008 r. do 31 października 2008 r. Pozwany uznał wnioskodawcy tylko sezonowe przerwy w działalności gospodarczej dłuższe niż miesięczne. Sąd Okręgowy w Ł. wyrokiem z 22 kwietnia 2010 r. oddalił jego odwołanie. Ustalił, że wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą w zakresie liternictwa na szkle i kamieniu na podstawie wpisu do ewidencji od 10 czerwca 1999 r. do 31 października 2008 r. Zgłosił pozwanemu 81 przerw w tej działalności. Większość przerw nie przekraczała 30 dni. Dłuższe przypadały w okresach: od 28 listopada 2005 r. do 25 maja 2006 r., od 1 grudnia 2006 r. do 24 czerwca 2007 r., od 1 grudnia 2007 r. do 29 lutego 2008 r. Ubezpieczony zgłaszał przerwy gdy nie miał zleceń, gdy panowały złe warunki atmosferyczne, a także gdy zdrowie nie pozwalało mu pracować. Zawieszenia działalności wnioskodawca nie zgłaszał w urzędzie skarbowym. Składał zeznania PIT-28 za lata 1999-2007. Sąd Okręgowy w uzasadnieniu oddalenia odwołania wskazał, że czasowe granice podlegania obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym wyznacza rozpoczęcie i zaprzestanie wykonywania działalności gospodarczej, z wyłączeniem zawieszenia działalności (możliwym dopiero od 20 września 2008 r.) - art. 13 pkt 4 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych. Zasadniczym kryterium oceny jest wpis do ewidencji działalności gospodarczej, który nie przesądza o faktycznym jej prowadzeniu, jednakże prowadzi do domniemania prawnego, że osoba wpisana do ewidencji, która nie zgłosiła zawiadomienia o zaprzestaniu prowadzenia działalności, nadal ją prowadzi. Ciężar udowodnienia rzeczywistej przerwy w prowadzeniu działalności gospodarczej spoczywa na ubezpieczonym (wyroki Sądu Najwyższego: z 19 marca 2007 r., III UK 133/06 i z 6 listopada 2008 r., II UK 85/08 oraz postanowienie Sądu Najwyższego z 21 lutego 2008 r., II UK 300/07). Za okresowe zaprzestanie prowadzenia pozarolniczej działalności w rozumieniu art. 13 pkt 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych może być uznana tylko udokumentowana i usprawiedliwiona faktyczna przerwa w tej działalności (postanowienie Sądu Najwyższego z 17 lipca 2003 r., II UK 111/02 oraz wyrok Sądu Najwyższego z 16 maja 2006 r., I UK 289/05). Przepisy ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych nie uzależniają obowiązku ubezpieczenia od zakresu prowadzenia działalności, rodzaju dokonywanych czynności, czy wysokości dochodu. Krótkotrwałe przerwy w działalności, trwające mniej niż 30 dni, spowodowane brakiem zleceń nie uzasadniają wyłączenia ubezpieczonego z obowiązkowych ubezpieczeń społecznych i dlatego co do tak krótkich okresów odwołanie uznał za niezasadne.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
