Wyrok SN z dnia 18 stycznia 2012 r., sygn. II PK 117/11
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący)
SSN Zbigniew Hajn (sprawozdawca)
SSN Jolanta Strusińska-Żukowska
w sprawie z powództwa Tadeusz D.
przeciwko Agencji Nieruchomości Rolnych Oddział Terenowy w W.
o rentę uzupełniającą i odszkodowanie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 18 stycznia 2012 r.,
skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Ś.
z dnia 17 stycznia 2011 r.,
uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Okręgowemu - Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Ś. do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Powód Tadeusz D., wniósł o zasądzenie od Agencji Nieruchomości Rolnych Oddział Terenowy w W.: 26.600 zł tytułem skapitalizowanej renty uzupełniającej za okres od grudnia 2004 r. do listopada 2007 r. wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu, renty uzupełniającej bieżącej po 1.000 zł miesięcznie do trzeciego dnia każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku płatności którejkolwiek z rat oraz 15.000 zł tytułem odszkodowania wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu.
Wyrokiem z dnia 29 września 2010 r. Sąd Rejonowy w Ś. oddalił powództwo oraz orzekł o kosztach zastępstwa procesowego.
Sąd pierwszej instancji ustalił, że Tadeusz D. od 16 stycznia 1979 r. do 8 grudnia 1997 r. był zatrudniony w Państwowym Gospodarstwie Rolnym w L., jako starszy specjalista do spraw produkcji leśnej oraz jako portier. Stosunek pracy został rozwiązany w trybie art. 53 § 1 ust. 1b k.p. z powodu niezdolności do pracy wskutek choroby trwającej dłużej niż okres zasiłkowy. Sąd pierwszej instancji stwierdził także, że Sąd Apelacyjny w W. wyrokiem z dnia 9 grudnia 1997 r., przyznał Tadeuszowi D. prawo do renty inwalidzkiej w III grupie inwalidów z ogólnego stanu zdrowia z dniem wyczerpania prawa do zasiłku chorobowego. Decyzją z 30 listopada 2001 r. Wojewódzki Inspektor Sanitarny w W. po rozpatrzeniu odwołania Tadeusza D.a od decyzji Państwowego Inspektora Sanitarnego w W. z 22 lipca 2001 nr PIS/M/HP/419/33/99 o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej - utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. po rozpoznaniu 8 lipca 2004 r. skargi Tadeusza D. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w W. z 30 listopada 2001 r. w przedmiocie stwierdzenia choroby zawodowej - oddalił skargę. Wyrokiem z 17 października 2003 r. Sąd Okręgowy w W., po rozpoznaniu odwołania Tadeusza D. zmienił zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. z 28 lutego 2002 r. w ten sposób, że przyznał Tadeuszowi D. prawo do renty okresowej z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 1 marca 2002 r. na trzy lata. Od 2 listopada 2004 r. do 28 lutego 2007 r. powód zatrudniony był w Zakładzie Produkcyjno - Wdrożeniowym „T.” w W., w wymiarze pełnego etatu na stanowisku portiera. Umowa o pracę uległa rozwiązaniu na mocy porozumienia stron (art. 30 § 1 pkt 1 k.p.). Od 15 marca 2005 r. do 28 lutego 2007 r. powód zatrudniony był w G. S.A. w W., jako strażnik (na ź, później na ˝ etatu) Umowa o pracę uległa rozwiązaniu za porozumieniem stron - art. 30 § 1 pkt 1 k.p.). Sąd Rejonowy w Ś. wyrokiem z 24 stycznia 2007 r. ustalił, że Tadeusz D., będąc zatrudniony w Gospodarstwie Rolnym Skarbu Państwa w L., nabył chorobę zawodową uszkodzenia słuchu wywołane działaniem hałasu. Sąd Rejonowy w W. wyrokiem z 17 kwietnia 2008 r. oddalił odwołanie Tadeusza D. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. z 11 września 2006 r. o jednorazowe odszkodowanie z tytułu choroby zawodowej. Wyrok ten zaskarżył powód. Sąd Okręgowy w W. wyrokiem z dnia 30 czerwca 2008 r. oddalił apelację. Sąd Okręgowy w W. wyrokiem z 25 lutego 2009 r. oddalił odwołanie Tadeusza D. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. z 26 sierpnia 2007 r. o rentę z tytułu niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową, zaś Sąd Apelacyjny w W. wyrokiem z 8 lipca 2009 r. oddalił apelację powoda. Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Dolnośląskim w W. po rozpoznaniu odwołania Tadeusza D. orzeczeniem z 4 sierpnia 2009 r. zaliczył Tadeusza D. do lekkiego stopnia niepełnosprawności na stałe. Od 1 kwietnia 2003 r. do 31 grudnia 2009 r. Tadeusz D. otrzymywał rentę. Po ustaniu zatrudnienia powód nie rejestrował się w Powiatowym Urzędzie Pracy w W. jako poszukujący pracy. Biegły sądowy specjalista otolaryngolog foniatra rozpoznał u powoda: obustronny niedosłuch mieszany z przewagą odbiorczego w stopniu umiarkowanym, szumy uszne i w głowie w wywiadzie, zapalenie ucha zewnętrznego prawego, stan po resekcji przegrody nosa (1997 r.), przewlekły prosty nieżyt gardła i podsychający nieżyt nosa i orzekł, że Tadeusza D. nie może zostać uznany z przyczyn laryngologicznych, a w szczególności z powodu choroby zawodowej narządu słuchu, za częściowo niezdolnego do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji ani aktualnie ani po zaprzestaniu pracy w 1997 r. Brak podstaw klinicznych i danych epidemiologicznych ażeby uznać, że dolegliwości zgłaszane przez powoda związane z zaburzeniami słuchu są wynikiem chorobowy zawodowej spowodowanej działaniem hałasu w czasie wykonywania pracy na stanowisku specjalisty do spraw produkcji rolnej. Sąd Rejonowy wskazał, że ani Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. ani Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych i Sąd Apelacyjny w W. nie znaleźli podstaw do uznania powoda za chociażby częściowo niezdolnego do pracy z powodu choroby zawodowej. Bezsporne też było, że powód został uznany za częściowo niezdolnego do pracy z ogólnego stanu zdrowia w rozumieniu art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 z p. zm.).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
