Postanowienie SN z dnia 17 lutego 2012 r., sygn. III SO 2/12
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Katarzyna Gonera (przewodniczący)
SSN Beata Gudowska
SSN Zbigniew Korzeniowski (sprawozdawca)
w sprawie z odwołania Bogdana Ś.
od postanowienia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 27 października 2011 r.,
w sprawie wygaśnięcia mandatu posła,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 17 lutego 2012 r.,
apelacji wnioskodawcy od postanowienia Sądu Najwyższego - Izby Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych
z dnia 9 listopada 2011 r., sygn. akt III SW 168/11,
odrzuca apelacje.
UZASADNIENIE
Sąd Najwyższy postanowieniem z 9 listopada 2011 r. (III SW 168/11) nie uwzględnił odwołania prokuratora w stanie spoczynku Bogdana Ś. od postanowienia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z 27 października 2011 r., stwierdzającego wygaśnięcie jego mandatu posła wobec łączenia go ze stanowiskiem prokuratora. Takie samo postanowienie Sądu Najwyższego 9 listopada 2011 r. (III SW 169/11) podjął w sprawie prokuratora w stanie spoczynku Dariusza Barskiego. Sąd Najwyższy postanowieniem z 29 listopada 2011 r. (III SO 12/11) odrzucił apelację Dariusza B. od postanowienia z 9 listopada 2011 r.
Bogdan Ś. wniósł apelację od postanowienia Sądu Najwyższego z 9 listopada 2011 r. (III SW 168/11). W kwestii dopuszczalności apelacji podniósł, iż zaskarżone postanowienie Sądu Najwyższego jest orzeczeniem co do istoty sprawy wydanym w pierwszej instancji. Od takiego postanowienia przysługuje apelacja na mocy art. 518 zdanie pierwsze k.p.c. w związku z art. 176 ust. 1 Konstytucji. Orzeczenie to jest zaskarżalne, bowiem o niezaskarżalności określonych orzeczeń Sądu Najwyższego Kodeks wyborczy stanowi wyraźnie (art. 145 § 4, art. 205 § 2, art. 300 § 2, art. 304 § 7, art. 404 § 2). Klauzuli takiej (o niezaskarżalności) nie ma w art. 250 § 2 Kodeksu wyborczego, co uzasadnia wniosek o zaskarżalności orzeczenia Sądu Najwyższego w sprawie wygaśnięcia mandatu poselskiego apelującego. Potwierdza to art. 78 Konstytucji o zaskarżalności decyzji i orzeczeń wydanych w pierwszej instancji. Wyjątku od tej zasady ustawa nie określa. Nakaz dwuinstancyjności postępowania sądowego w sprawach, których dotyczy art. 250 Kodeksu wyborczego wynika także z art. 176 ust. 1 Konstytucji. Postanowienie Marszałka Sejmu stwierdzające wygaśnięcie mandatu poselskiego jest orzeczeniem organu władzy publicznej w indywidualnej sprawie dotyczącej praw obywatela. Wykazuje podobieństwo do decyzji administracyjnej. Do sądowej kontroli tego rodzaju aktów stosuje się wprost zasada dwuinstancyjności postępowania sądowego (art. 236 ust. 2 Konstytucji). Rozpoznając odwołanie od decyzji organu niesądowego, orzekającego o prawach lub obowiązkach obywatela, sąd nie jest eo ipso sądem drugiej instancji (przykładowo postępowania z odwołania od decyzji organu rentowego w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych lub od decyzji Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów; postępowania te obejmują dwie instancje sądowe). Nie sprzeciwia się temu okoliczność, że w grę wchodzi orzeczenie Sądu Najwyższego, a przepisy Kodeksu wyborczego i k.p.c. nie regulują wprost, w jakim składzie następuje rozpoznanie apelacji. Nie ma bowiem przeszkód do wyznaczenia do rozpoznania apelacji innego składu Sądu Najwyższego niż ten, który wydał orzeczenie w pierwszej instancji. Istnieje już wszak quasi instancja Sądu Najwyższego w składzie całej Izby przy kontroli postanowień w sprawach protestów wyborczych, rozpatrywanych przez trzyosobowe składy tego Sądu (art. 244 Kodeksu wyborczego).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
