Postanowienie SN z dnia 22 lutego 2012 r., sygn. II UK 278/11
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Romualda Spyt
w sprawie z wniosku Tadeusza M.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W.
o zwrot nienależnie pobranych świadczeń,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 22 lutego 2012 r.,
na skutek skargi kasacyjnej wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w W.
z dnia 6 maja 2011 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
UZASADNIENIE
Odwołujący się - Tadeusz M. - wniósł skargę kasacyjną od wyroku Sądu Apelacyjnego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w W. z dnia 6 maja 2011 r.
Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił naruszenie przepisów prawa materialnego: art. 104 w związku z art. 138 ust. 5 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst Dz.U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.) w związku z § 7 ust. 1 oraz § 8 ust. 2 i § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 22 lipca 1992 r. w sprawie szczegółowych zasad zawieszania lub zmniejszania emerytury i renty (Dz.U. Nr 58, poz. 290), poprzez przyjęcie, że zaskarżone decyzje są decyzjami zobowiązującymi do zwrotu nienależnie pobranych świadczeń, art. 127 ust. 1 w związku z art. 138 ust. 4 i 5 oraz art. 104 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, poprzez błędną ich wykładnię i niewłaściwe zastosowanie do okoliczności niniejszej sprawy, art. 138 ust. 2 pkt. 1 w związku z art. 138 ust. 5 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, poprzez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie do okoliczności sprawy, art. 138 ust. 5 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, poprzez błędne zastosowanie i przyjęcie, że pobrane przez skarżącego świadczenia podlegają zwrotowi za okres dłuższy niż 1 rok kalendarzowy poprzedzający rok, w którym wydano decyzję o rozliczeniu świadczenia, art. 26 ust. 3 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz.U. z 2009 r. Nr 167, poz. 1322 ze zm.), poprzez bezpośrednie jego zastosowanie do sytuacji uprawnionego wyłącznie do renty z tytułu wypadku przy pracy i pozostającego jednocześnie w stosunku pracy, tj. niespełniającego wymagań zbiegu prawa do świadczeń, art. 67 Konstytucji, poprzez pozbawienie skarżącego zabezpieczenia społecznego z uwagi na niezdolność do pracy ze względu na trwałe inwalidztwo, uniemożliwiające mu wykonywanie pracy w wyuczonym zawodzie, a także naruszenie przepisów postępowania: art. 467 § 4 pkt 1 k.p.c. w związku z art. 107 § 1 k.p.a. w związku z art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. i art. 6-12 k.p.a., poprzez odstąpienie od zwrócenia organowi rentowemu akt sprawy w celu uzupełnienia materiału sprawy z uwagi na brak podstawy prawnej wydanych decyzji lub umożliwienie organowi rentowemu zastosowanie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. z uwagi na obowiązek wynikający z treści art. 107 § 1 k.p.a., w tym także brak podpisu osoby upoważnionej oraz art. 328 § 2 k.p.c., poprzez niewskazanie przyczyn, dla których sąd odmówił wiarygodności i mocy dowodowej: pismu z dnia 2 stycznia 2003 r. złożonemu w ZUS w dniu 3 stycznia 2003 r., w którym skarżący wskazał, dlaczego nowa ustawa wypadkowa nie może mieć do skarżącego zastosowania oraz że cały czas kontynuuje on zatrudnienie u tego samego pracodawcy i osiąga dochody i odprowadza składki do ZUS oraz oświadczenia emeryta- rencisty, które skarżący złożył łącznie z pismem z dnia 2 stycznia 2003 r., w którym w pkt 1 oświadczał, że osiąga przychód z tytułu pracy wykonywanej w ramach stosunku pracy.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
