Postanowienie SN z dnia 24 lutego 2012 r., sygn. II PK 276/11
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Katarzyna Gonera
w sprawie z powództwa Adeli K.
przeciwko Zespołowi Ekonomiczno-Administracyjnemu Oświaty w Ł.
o odszkodowanie i zadośćuczynienie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 24 lutego 2012 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego w O.
z dnia 14 lipca 2011 r.,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
2. zasądza od Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego w O. na rzecz radcy prawnego Agnieszki T. tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu kwotę 1.350 (jeden tysiąc trzysta pięćdziesiąt) złotych powiększoną o stawkę podatku od towarów i usług.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w N. - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z 11 kwietnia 2011 r., oddalił powództwo Adeli K. przeciwko Zespołowi Ekonomiczno-Administracyjnemu Oświaty w Ł. o odszkodowanie i zadośćuczynienie z tytułu mobbingu.
Sąd Rejonowy ustalił, że powódka została ponownie zatrudniona u pozwanego pracodawcy od 30 sierpnia 2010 r. na stanowisku specjalisty, na mocy wyroku Sądu Okręgowego w O. z 26 sierpnia 2010 r., nakazującego stronie pozwanej przywrócenie powódki do pracy. Pismem z 9 grudnia 2010 r. strona pozwana wypowiedziała powódce umowę o pracę z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, wskazując jako przyczynę wypowiedzenia nienależyte wykonywanie obowiązków pracowniczych oraz utratę zaufania do powódki przez pracodawcę, a w szczególności: konfliktowość, działanie wbrew interesom pracodawcy i na jego szkodę, narażanie na szwank jego dobrego imienia, brak umiejętności pracy w zespole. Powódka nie świadczyła pracy z powodu choroby w okresach: 13-15 września 2010 r., 18-20 września 2010 r., 26-30 listopada 2010 r., 10-14 grudnia 2010 r. oraz 27 stycznia 2011 r.
Sąd Rejonowy, w związku ze stwierdzeniem braku jakichkolwiek przejawów mobbingu, który miał być rzekomo stosowany wobec powódki, uznał za niecelowe badanie w toku procesu obecnego stanu zdrowia powódki przez biegłych lekarzy. Nawet stwierdzenie obecnie złego stanu zdrowia powódki albo jego pogorszenia w trakcie zatrudnienia u pozwanego nie miałoby znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, skoro strona pozwana nie stosowała wobec powódki praktyk mobbingowych. Przy ustaleniu braku tego rodzaju praktyk nie było podstaw do przyznania powódce jakiegokolwiek odszkodowania lub zadośćuczynienia, które to żądania powódka wywodziła z niepotwierdzonego w materiale dowodowym stosowania wobec niej mobbingu.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
