Postanowienie SN z dnia 23 stycznia 2012 r., sygn. II UK 84/11
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Beata Gudowska (przewodniczący)
SSN Jolanta Strusińska-Żukowska
SSA Maciej Piankowski (sprawozdawca)
Sąd Najwyższy w sprawie z wniosku Marka J.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w P.
o wysokość świadczenia,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 23 stycznia 2012 r.,
skargi kasacyjnej wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego w P.
z dnia 14 grudnia 2010 r., odrzucił skargę kasacyjną.
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 27 maja 2010 r. Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w P. umorzył postępowanie wywołane odwołaniem od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P. z dnia 11 września 2007 r. i 29 października 2007 r., którymi przyznano Markowi J. emeryturę od dnia 1 sierpnia 2007 r., uwzględniając odpowiednio - 27 lat i 11 miesięcy oraz 27 lat i 10 miesięcy okresów składkowych (pkt 1) oraz oddalił odwołania od decyzji z dnia 25 listopada 2009 i 30 grudnia 2009 r., którymi od 1 sierpnia 2007 r. przeliczono emeryturę przyjmując do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia, ustalając wskaźnik wysokości podstawy wymiaru odpowiednio na - 93,69% i 93,78% (pkt 2).
Podstawę rozstrzygnięcia Sądu I instancji stanowiły następujące ustalenia.
Odwołującemu Markowi J. organ rentowy przyznał decyzją z dnia 5 listopada 1991 r. rentę inwalidzką II grupy inwalidów od dnia 5 sierpnia 1991 r. Do ustalenia wysokości podstawy wymiaru przyjęto wynagrodzenie za okres kolejnych 3 lat kalendarzowych z ostatnich 12 lat, tj. od 1 stycznia 1985 r. do 31 grudnia 1987 r., co dało wskaźnik wysokości podstawy wymiaru 135,89%. W dniu 30 sierpnia 2007 r. odwołujący złożył wniosek o przyznanie prawa do emerytury, wnosząc o przeliczenie świadczenia według najkorzystniejszego wariantu. Zaskarżoną decyzją z dnia 11 września 2007 r. organ rentowy przyznał odwołującemu emeryturę od dnia 1 sierpnia 2007 r., tj. od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek. Do ustalenia wysokości emerytury przyjęto dotychczasową podstawę wymiaru renty - wskaźnik wysokości podstawy wymiaru 136,36%. Do ustalenia podstawy wymiaru i obliczenia wysokości emerytury pozwany przyjął kwotę bazową obowiązującą w dniu 31 sierpnia 1996 r., tj. 677,72 zł. Zakład uwzględnił 27 lat i 11 miesięcy, tj. 335 miesięcy okresów składkowych. Po ponownej analizie dokumentacji odwołującego, organ rentowy zaskarżoną decyzją z dnia 29 października 2007 r. uchylił decyzję z dnia 11 września 2007 r. i ponownie przyznał wnioskodawcy emeryturę od dnia 1 sierpnia 2007 r., której wysokość obliczył w taki sam sposób, jak w decyzji z dnia 11 września 2007 r., z tym że staż pracy ustalił na 334 miesiące okresów składkowych. W toku postępowania organ rentowy ponownie przeliczył emeryturę wnioskodawcy od dnia 1 sierpnia 2007 r. decyzją z dnia 25 listopada 2009 r., którą uchylił jednocześnie decyzję z dnia 29 października 2007 r. Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia, tj. z lat: 1968 - 1973, 1975 - 1976, 1978 - 1987, 1990 - 1991. Za lata 1983, 1984, 1988 i 1989 Zakład przyjął kwoty wynagrodzenia wypłaconego odwołującemu w złotówkach w okresie zatrudnienia za granicą. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 93,69%. Do ustalenia podstawy wymiaru i obliczenia wysokości emerytury przyjęto kwotę bazową obowiązująca w dniu złożenia wniosku o emeryturę. Zakład uwzględnił 27 lat i 10 miesięcy, tj. 334 miesiące okresów składkowych. Postanowieniem z dnia 7 grudnia 2009 r. Sąd Okręgowy umorzył postępowanie, ponieważ decyzja z dnia 11 września 2007 r. została uchylona decyzją z dnia 29 października 2007 r. Ponadto decyzją z dnia 25 listopada 2009 r. Zakład uchylił decyzję z dnia 29 października 2007 r. Wobec powyższego Sąd I instancji uznał, że wydanie wyroku stało się niedopuszczalne, nie istnieją bowiem orzeczenia, których zasadność podlegałaby kontroli w postępowaniu sądowym. Sąd Apelacyjny uwzględniając zażalenie wnioskodawcy postanowieniem z dnia 21 stycznia 2010 r. uchylił zaskarżone postanowienie. Sąd II instancji wskazał, że postępowanie może być umorzone tylko w zakresie uwzględnionego żądania, a ponadto nie zweryfikowano stanowiska odwołującego po wydaniu decyzji z dnia 25 listopada 2009 r., co oznacza, że wydanie postanowienia o umorzeniu postępowania było przedwczesne. W toku postępowania Zakład wydał w dniu 30 grudnia 2009 r. kolejną decyzję przeliczającą od dnia 1 sierpnia 2007 r. emeryturę wnioskodawcy, którą doliczył do wynagrodzenia za 1982 r. zasiłki chorobowe w łącznej kwocie 2.242 zł przysługujące wnioskodawcy od 9 lutego 1982 r. do 12 lutego 1982 r. i od 8 marca 1982 r. do 12 marca 1982 r. Łączna kwota wynagrodzenia za 1982 r. wraz z zasiłkami chorobowymi wyniosła 101.119 zł i w takiej wysokości została przyjęta do obliczenia podstawy wymiaru emerytury. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 93,78%. Do ustalenia podstawy wymiaru i obliczenia wysokości emerytury przyjęto kwotę bazową obowiązującą w dniu złożenia wniosku o emeryturę. Pozwany uwzględnił 27 lat i 10 miesięcy, tj. 334 miesięcy okresów składkowych. Wnioskodawca od 1 sierpnia 1983 r. do 22 maja 1991 r. był zatrudniony w Zakładach Systemów Automatyki „M.” Oddział w NRD w pełnym wymiarze czasu na stanowisku tokarza, na którym otrzymywał wynagrodzenie dewizowe w wysokości 860 DM. Z dniem 30 lipca 1983 r. z wnioskodawcą została zawarta umowa o pracę w Niemieckiej Republice Demokratycznej na okres trwania kontraktu zagranicznego, tj. od 1 sierpnia 1983 r. Wynagrodzenie miało być wypłacane w wysokości 1.350 Marek NRD, a w złotówkach w wysokości 3.500 zł. Natomiast angażem z dnia 10 listopada 1983 r. przyznano wnioskodawcy od dnia 1 listopada 1983 r. wynagrodzenie dewizowe w wysokości 1.450 Marek NRD. Aneksem z dnia 21 marca 1985 r. dokonano zmiany umowy o pracę poprzez jej przedłużenie do dnia 31 grudnia 1985 r. Kolejnym aneksem wprowadzono od dnia 1 stycznia 1984 r. zmiany w wysokości wynagrodzenia, a mianowicie łączna jego wysokość wraz z częścią stałą i ruchomą wynosiła 1.450 Marek NRD. Aneksem sporządzonym w dniu 1 lipca 1987 r. przedłużono wnioskodawcy umowę o pracę na budowie w NRD do dnia 31 grudnia 1987 r. i zwiększono wysokość wynagrodzenia do 1.550 Marek NRD. Kolejnymi aneksami z dnia 4 grudnia 1987 r., 6 grudnia 1988 r., 28 lutego 1989 r. i 30 czerwca 1989 r. przedłużano okres wykonywania pracy za granicą do dnia 28 lutego 1990 r. Natomiast umową o pracę z dnia 2 lipca 1990 r. i z dnia 3 stycznia 1991 r. wnioskodawca został oddelegowany do pracy na budowie w NRD od dnia 1 lipca 1990 r. Za czas pracy Marek Jańczak otrzymywał wynagrodzenie w wysokości 860 DM, na które składała się część stała w kwocie 690 DM oraz część ruchoma w kwocie 170 DM. Zakład Systemów Automatyki „M.” wystawił dwa zaświadczenia dotyczące zarobków uzyskanych przez wnioskodawcę z tytułu pracy za granicą: z dnia 29 lipca 1991 r. na druku Rp 7, w którym podał zarobki zastępcze za lata 1985 - 1987; z dnia 8 czerwca 1993 r., w którym podał wynagrodzenie dewizowe i krajowe uzyskane przez odwołującego w okresie od 1 sierpnia 1983 r. do 22 maja 1991 r. Zakład podał także, że w okresie od 1 sierpnia 1983 r. do września 1989 r. wypłacał wnioskodawcy wynagrodzenie złotowe. Po tym terminie nie wypłacał wynagrodzeń złotowych. Od 1 stycznia 1990 r., zgodnie przepisami dotyczącymi opłacania składek za pracowników zatrudnionych za granicą, opłacał składkę od 100% wynagrodzenia z poprzedniego kwartału. Pismem z dnia 23 lipca 1991 r. „M.” zwrócił się do ZUS o przyjęcie podstawy naliczenia składek ZUS do wypłaty zasiłku chorobowego, ponieważ nie jest w stanie podać wynagrodzenia zastępczego z powodu niezatrudniania na terenie zakładu pracownika na takim stanowisku, jakie wnioskodawca zajmował za granicą.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
