Wyrok SN z dnia 3 lutego 2012 r., sygn. II UK 121/11
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Beata Gudowska (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Zbigniew Korzeniowski
SSN Romualda Spyt
w sprawie z powództwa Bogdana W.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P.
z udziałem zainteresowanego: Zakładów „T.” Sp. z o.o. w P. oraz Małgorzaty B.
o przeniesienie odpowiedzialności za zobowiązania spółki,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 3 lutego 2012 r.,
skargi kasacyjnej wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego w G.
z dnia 22 listopada 2010 r.,
oddala skargę.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny w G. wyrokiem 22 listopada 2010 r. oddalił apelację Bogdana W. od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w G. z siedzibą w G. z dnia 3 grudnia 2008 r., oddalającego jego odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Oddział w P. z dnia 30 kwietnia 2007 r., zmienionej następnie decyzją z dnia 18 czerwca 2007 r. i ostatecznie stwierdzającej jego odpowiedzialność jako członka zarządu za zobowiązania spółki z o.o., Zakłady „T.” z siedzibą w P., powstałe wobec Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Oddział w P. z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne w czasie od lipca do września 2002 r.
Sąd drugiej instancji ustalił, że zobowiązanie zapłaty składek powstało w czasie pełnienia przez skarżącego obowiązków członka zarządu spółki z o.o.; egzekucja wobec majątku spółki okazała się w całości bezskuteczna, a skarżący nie wykazał, że we właściwym czasie zgłoszono wniosek o ogłoszenie upadłości lub wszczęto postępowanie zapobiegające ogłoszeniu upadłości (postępowanie układowe) albo że niezgłoszenie takiego wniosku nastąpiło bez jego winy, ani też nie wskazał mienia spółki, z którego egzekucja umożliwi zaspokojenie zaległości podatkowych spółki w znacznej części.
Skarga kasacyjna ubezpieczonego została oparta na podstawie naruszenia prawa materialnego - art. 6 k.c. w związku z art. 116 § 1 Ordynacji podatkowej przez błędną wykładnię prowadzącą do przyjęcia, że wierzyciel wykazał, iż egzekucja przeciwko spółce okazała się bezskuteczna, „a mianowicie, że brak było na stanie spółki w okresie pełnienia przez skarżącego funkcji Prezesa Zarządu składników majątkowych pozwalających na zaspokojenie zaległości”. Podniósł błąd w ustaleniu, że organ ubezpieczeń społecznych udowodnił niemożność uzyskania zaspokojenia chociażby z części majątku „T.” spółki z o.o., gdyż istniały określone składniki majątkowe, a także środki finansowe i prawa, w stosunku do których mogły zostać skierowane czynności egzekucyjne w czasie do września 2003 r. do czasu kiedy spółka prowadziła działalność i miała regularne wpływy środków finansowych na rachunek bankowy. Zarzucił, że fakty te były objęte świadomością wierzyciela i w razie podjęcia we właściwym czasie egzekucji wierzyciel uzyskałby zaspokojenie powstałych zaległości z tytułu składek. Podnosił, że udowodnił wystąpienie przesłanek egzoneracyjnych, jednocześnie wskazując na niemożność samodzielnego złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości ze względu na postawę głównego udziałowca oraz drugiego z członków zarządu blokującą - przy łącznym charakterze modelu reprezentacji spółki - jego własną inicjatywę. Twierdził także, że wskazał istnienie określonego majątku, obejmującego nie tylko towary oraz środki materiałowe, lecz również środki finansowe, posiadane przez Zakłady „T.” sp. z o.o.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
