Wyrok SN z dnia 27 marca 2012 r., sygn. III UK 77/11

Przy wykładni pojęcia wydania decyzji przyznającej prawo do świadcze­nia z zaopatrzenia emerytalnego "z rażącym naruszeniem prawa" (art 156 § 1 pkt 2 k.p.a.) należy uwzględniać zasadę zaufania obywateli do państwa i stano­wionego przezeń prawa (art. 2 Konstytucji RP) oraz kryteria sądowej oceny po­nownego postępowania w sprawie o prawo do emerytury lub renty albo ich wy­sokości wynikające z art. 1 Protokołu nr 1 do Konwencji o ochronie praw czło­wieka i podstawowych wolności, sporządzony w Paryżu dnia 20 marca 1952 r. (Dz.U. z 1995 r. Nr 36, poz. 175 ze zm.).

Teza urzędowa

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Maciej Pacuda (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Halina Kiryło

SSN Jerzy Kwaśniewski

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 27 marca 2012 r. sprawy z odwołania Krystyny B. od decyzji Wojskowego Biura Emerytalnego w S. o prawo do renty rodzinnej, na skutek skargi kasacyjnej ubezpieczonej od wy­roku Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 1 lutego 2011 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Apelacyjnemu w Szczecinie do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasa­cyjnego.

Uzasadnienie

Dyrektor Wojskowego Biura Emerytalnego w S. decyzją z dnia 12 kwietnia 2010 r., wydaną na podstawie art. 32, art. 44 ust. 1 pkt 2 lit. c i art. 44 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin w związku z art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., po dokonaniu z urzędu ponow­nego ustalenia prawa odmówił ubezpieczonej Krystynie B. prawa do renty rodzinnej po mężu Januszu B., zmarłym w dniu 6 lipca 1992 r., unieważnił własną decyzję z dnia 25 lutego 1998 r. o przyznaniu ubezpieczonej prawa do renty rodzinnej, z uwagi na to, że prawo to w chwili wydania decyzji nie istniało, a decyzja została wydana bez podstawy prawnej, oraz wstrzymał z dniem 1 maja 2010 r. wypłatę renty rodzinnej na rzecz ubezpieczonej.

Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Szczecinie wyrokiem z dnia 30 września 2010 r. oddalił odwołanie wniesione przez ubezpieczoną od po­wyższej decyzji. Swoje rozstrzygnięcie Sąd Okręgowy oparł na następujących usta­leniach. Mąż ubezpieczonej Janusz B. zmarł w dniu 6 lipca 1992 r. Osierocił dwóch synów - Roberta, urodzonego w dniu 15 grudnia 1974 r. oraz Dariusza, urodzonego w dniu 2 lipca 1971 r. W dniu śmierci Janusz B. był niezdolny do pełnienia służby wojskowej ze względu na stan zdrowia, a nadto był uprawniony do emerytury woj­skowej. Schorzenie, które spowodowało jego śmierć, miało charakter endogenny, niezależny od służby wojskowej. W dniu 6 lipca 1992 r. ubezpieczona złożyła w or­ganie rentowym wniosek o przyznanie renty rodzinnej po zmarłym mężu dla niej oraz dla syna Roberta. Renta dla dwóch osób była wypłacana przez organ rentowy od dnia 7 lipca 1992 r. do dnia 15 grudnia 1994 r., tj. do dnia ukończenia przez młodsze uczące się dziecko 20 lat życia. Po zakończeniu pobierania renty ubezpieczona pro­wadziła działalność gospodarczą, natomiast w dniu 15 grudnia 1997 r., w związku z zakończeniem prowadzenia tej działalności, ponownie wystąpiła z wnioskiem o rentę rodzinną po zmarłym mężu. W dniu 29 grudnia 1997 r. ubezpieczona ukończyła 50 lat życia, wobec czego organ rentowy decyzją z dnia 25 lutego 1998 r. przyznał jej rentę rodzinną. Podstawę wydania tej decyzji stanowiło ustalenie, że wdowa ma prawo do renty rodzinnej, jeżeli wychowuje między innymi co najmniej jedno z dzieci uczących się w wieku do 20 lat albo ukończyła 50 lat w ciągu 5 lat po ustaniu prawa do renty rodzinnej z tytułu wychowywania dzieci.

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się