Wyrok SN z dnia 3 sierpnia 2012 r., sygn. I UK 66/12
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Teresa Flemming-Kulesza (przewodniczący)
SSN Katarzyna Gonera (sprawozdawca)
SSN Józef Iwulski
w sprawie z odwołania Mirosława S.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych I Oddziałowi w Ł.
o rentę z tytułu niezdolności do pracy,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 3 sierpnia 2012 r.,
skargi kasacyjnej ubezpieczonego od wyroku Sądu Apelacyjnego w Ł.
z dnia 11 października 2011 r., sygn. akt III AUa 478/11,
oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny w Ł. - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z 11 października 2011 r. oddalił apelację ubezpieczonego Mirosława S. od wyroku Sądu Okręgowego w Ł. - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z 13 grudnia 2010 r., oddalającego wniesione przez niego odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddziału w Ł. z 15 grudnia 2009 r., odmawiającej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.
Sądy obu instancji ustaliły, że ubezpieczony Mirosław S., urodzony 4 kwietnia 1956 r., ukończył wyższe studia oficerskie, ostatnio przed przyznaniem mu renty pełnił funkcję prezesa zarządu spółki. W czerwcu 1993 r. uległ wypadkowi komunikacyjnemu, od tego czasu zaprzestał aktywności zawodowej. Decyzją z 10 czerwca 1994 r. organ rentowy przyznał ubezpieczonemu prawo do renty inwalidzkiej, w drugiej grupy inwalidów, poczynając od 23 marca 1994 r. na stałe.
W 2009 r., po 15 latach pobierania przez ubezpieczonego renty, organ rentowy zainicjował wobec niego czynności w trybie nadzoru nad orzecznictwem lekarskim ZUS, po ustaleniu, że ubezpieczony nie leczy się od 1995 r. i istnieją wątpliwości, czy rzeczywiście cierpi na zespół psychoorganiczny pourazowy. W dokumentacji z leczenia psychiatrycznego, zakończonej ostatnim wpisem z 1996 r., stwierdzono brak encefalopatii pourazowej, brak objawów ubytkowych neurologicznych i "brak bezwzględnych wskazań do leczenia". Po przebadaniu wnioskodawcy przez lekarzy konsultantów ZUS stwierdzono, że jest on zdolny do pracy. Lekarz konsultant z zakresu psychiatrii stwierdził, że w badaniu psychiatrycznym badany nie ujawnił objawów psychopatycznych, pozostawał w bardzo dobrym kontakcie słownym, emocjonalnym i intelektualnym, w zachowaniu był poprawny i taktowny, nie ujawnił wybuchowości ani nerwowości. Według oceny lekarza konsultanta z zakresu neurologii, w badaniu neurologicznym ubezpieczony nie ujawnił objawów oponowych, cech ogniskowego uszkodzenia OUN (ośrodkowego układu nerwowego), objawów korzeniowych lub ubytkowych. Lekarz neurolog uznał, że postawiona we wcześniejszych badaniach przez lekarzy orzeczników ZUS diagnoza encefalopatii pourazowej była przedwczesna, a zaistniałe po wypadku dolegliwości nie miały w istocie tak dużego nasilenia, skoro ubezpieczony przez wiele lat nie zgłaszał się do lekarzy specjalistów na leczenie. W sporządzonej na zlecenie organu rentowego przez Instytut Medycyny Pracy w Ł. ekspertyzie leczniczo-lekarskiej z 7 października 2009 r. stwierdzono, że ubezpieczony jest w dobrym stanie klinicznym, a subiektywne odchylenia w badaniu neurologicznym nie ograniczają jego zdolności do zarobkowania. Przebyty wypadek nie spowodował istotnych deficytów natury fizycznej, które determinowałyby niezdolność do pracy. W badaniu psychologicznym nie rozpoznano zespołu psychoorganicznego, lecz zespół rzekomonerwicowy. Ostatecznie w opinii Instytutu ubezpieczony został uznany za zdolnego do pracy. Orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z 13 listopada 2009 r., stanowiącej podstawę do wydania zaskarżonej decyzji, wnioskodawca został uznany za zdolnego do pracy. Organ rentowy odmówił dalszego prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
