Wyrok SN z dnia 22 czerwca 2012 r., sygn. I BU 1/12

1. Z art. 424⁴ k.p.c. wynika bowiem, że ocena dowodów pozostaje w wyłącznej gestii sądów meriti i nie może być kontrolowana przez Sąd Najwyższy.

2. Wysokość zarobków, której pochodną jest podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne, jest faktem mającym istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 227 k.p.c.), który w postępowaniu przed sądem udowadniany może być wszelkimi środkami wynikającymi z przepisów Działu III rozdziału 2 Kodeksu postępowania cywilnego.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie :

SSN Romualda Spyt (przewodniczący)

SSN Bogusław Cudowski

SSN Jolanta Strusińska-Żukowska (sprawozdawca)

w sprawie z odwołania A. K. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych o wysokość świadczenia, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 22 czerwca 2012 r., skargi ubezpieczonej o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 15 czerwca 2011 r.,

oddala skargę.

Uzasadnienie

Sąd Apelacyjny - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z dnia 15 czerwca 2011 r. oddalił apelację wnioskodawczyni A. K. wniesioną od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Ubezpieczeń Społecznych w K. z dnia 16 grudnia 2010 r., oddalającego jej odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 21 kwietnia 2009 r. odmawiającej prawa do ponownego ustalenia podstawy wymiaru emerytury z zastosowaniem nowej kwoty bazowej z dnia złożenia wniosku, tj. z dnia 18 marca 2006 r. oraz uwzględnienie przy wyliczaniu podstawy wymiaru świadczenia zatrudnienia w Państwowym Domu Dziecka w /…/, przypadającego w okresie od dnia 1 września 1989 r. do 31 sierpnia 1991 r.

Powyższe rozstrzygnięcie Sąd Apelacyjny oparł na ustaleniach poczynionych w sprawie przez Sąd pierwszej instancji, które przyjął za własne. W sprawie tej ustalono, że wnioskodawczyni A. K., urodzona 11 stycznia 1940 r., na podstawie decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 13 września 1996 r. nabyła prawo do wcześniejszej emerytury od dnia 1 września 1996 r. Do ustalenia podstawy wymiaru świadczenia przyjęto dochód z 7 lat kalendarzowych, tj. z lat 1989 - 1995, ustalając wskaźnik wysokości podstawy wymiaru na poziomie 128,37%. Kolejną decyzją z dnia 3 listopada 1997 r. organ rentowy doliczył do podstawy wymiaru przyznanego świadczenia wartość wypłaconych ubezpieczonej świadectw rekompensacyjnych i ustalił wskaźnik wysokości podstawy wymiaru świadczenia w wysokości 132,96%. W dniu 1 marca 2006 r. wnioskodawczyni w związku z osiągnięciem powszechnego wieku emerytalnego złożyła wniosek o przyznanie emerytury na podstawie art. 27 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm., dalej jako „ustawa o emeryturach i rentach” bądź „ustawa emerytalna”), a w dniu 18 marca 2006 r. - wniosek o ponowne ustalenie podstawy wymiaru poprzez przyjęcie do wyliczenia podstawy wymiaru świadczenia wynagrodzenia z 10 lat, tj. z okresu od 1989 r. do 1998 r. i zastosowanie nowej kwoty bazowej z dnia złożenia wniosku.

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się