Uchwała SN z dnia 18 października 2012 r., sygn. III UZP 3/12

W sprawie z zakresu ubezpieczeń społecznych, której przedmiotem jest zmiana wysokości świadczenia powtarzającego się, wartość przedmiotu zaskarżenia (art. 398² § 1 zdanie pierwsze i drugie k.p.c.) ustala się na podstawie art. 22 k.p.c. w odniesieniu do świadczeń przyszłych, a w odniesieniu do świadczeń zaległych na podstawie art. 19 § 1 k.p.c. W razie dochodzenia świadczeń przyszłych i zaległych stosuje się art. 21 k.p.c.

Teza urzędowa

Sąd Najwyższy w składzie :

Prezes SN Walerian Sanetra (przewodniczący)

SSN Bogusław Cudowski

SSN Małgorzata Gersdorf

SSN Katarzyna Gonera

SSN Józef Iwulski (sprawozdawca)

SSN Kazimierz Jaśkowski (uzasadnienie)

SSN Romualda Spyt (sprawozdawca)

z udziałem Prokuratora Prokuratury Generalnej Bożeny Kiecol

po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 18 października 2012 r., sprawy z wniosku Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego, sygn. akt BSA III-4110-5/12, o podjęcie uchwały zawierającej odpowiedź na następujące pytanie prawne:

"Czy w sprawie, w której skutkiem ma być zmiana wysokości świadczeń gwarantowanych w systemie ubezpieczeń społecznych, wartość przedmiotu zaskarżenia (art. 398² § 1 k.p.c.) ustala się wyłącznie na podstawie art. 22 k.p.c., czy także na podstawie art. 19 § 1 k.p.c. w związku z art. 21 k.p.c.?"

podjął uchwałę:

W sprawie z zakresu ubezpieczeń społecznych, której przedmiotem jest zmiana wysokości świadczenia powtarzającego się, wartość przedmiotu zaskarżenia (art. 398² § 1 zdanie pierwsze i drugie k.p.c.) ustala się na podstawie art. 22 k.p.c. w odniesieniu do świadczeń przyszłych, a w odniesieniu do świadczeń zaległych na podstawie art. 19 § 1 k.p.c. W razie dochodzenia świadczeń przyszłych i zaległych stosuje się art. 21 k.p.c.

Uzasadnienie

Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego wniósł o rozstrzygnięcie wskazanego w sentencji zagadnienia prawnego z powodu rozbieżności orzecznictwa Sądu Najwyższego w odniesieniu do wykładni art. 19 § 1, art. 21 i art. 22 k.p.c. Skutkiem tego jest stosowanie różnych sposobów obliczania wartości przedmiotu zaskarżenia skargą kasacyjną, od której - z wyjątkami - zależy dopuszczalność skargi (art. 398 § 1 k.p.c.).

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się