Uchwała składu 7 sędziów SN z dnia 16 maja 2012 r., sygn. III UZP 1/12
Trzyletni okres, za który organ rentowy może żądać zwrotu nienależnie pobranych świadczeń na podstawie art. 138 ust. 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), obejmuje okres do ostatniej wypłaty (pobrania) nienależnego świadczenia.
Teza urzędowa
Sąd Najwyższy w składzie :
Prezes SN Walerian Sanetra (przewodniczący)
SSN Bogusław Cudowski
SSN Katarzyna Gonera (sprawozdawca)
SSN Jerzy Kuźniar
SSN Jerzy Kwaśniewski
SSN Zbigniew Myszka (sprawozdawca, uzasadnienie)
SSN Maciej Pacuda
Protokolant Marcin Wilczyński,
z udziałem Prokuratora Prokuratury Generalnej Henryki Gajdy-Kwapień w sprawie z odwołania E. A. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych o zwrot nienależnie pobranego świadczenia, po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 16 maja 2012 r., zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Najwyższy postanowieniem z dnia 9 stycznia 2012 r., sygn. akt III UK 33/11,
„Czy trzyletni termin z art. 138 ust. 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227), za który organ rentowy może żądać zwrotu nienależnie pobranego świadczenia, należy liczyć od daty wydania decyzji zobowiązującej do zwrotu tego świadczenia, czy od daty wstrzymania wypłaty świadczenia?”
podjął uchwałę:
„Trzyletni okres, za który organ rentowy może żądać zwrotu nienależnie pobranych świadczeń na podstawie art. 138 ust. 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), obejmuje okres do ostatniej wypłaty (pobrania) nienależnego świadczenia”.
Uzasadnienie
Zagadnienie prawne powstało przy rozpoznawaniu przez Sąd Najwyższy w składzie trzyosobowym skargi kasacyjnej odwołującego się E. A. od wyroku Sądu Apelacyjnego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 16 września 2011 r., który zmienił wyrok Sądu Okręgowego- Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 14 kwietnia 2010 r. oraz oddalił odwołanie E.A. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 22 grudnia 2009 r. zobowiązującej go do zwrotu nienależnie pobranych świadczeń rentowych z ubezpieczenia społecznego. Podłożem tej sprawy był wyrok karny Sądu Rejonowego z dnia 21 stycznia 2009 r., którym E. A. został uznany za winnego tego, że w okresie od 25 stycznia 1995 r. do 21 maja 2003 r., działając z zamiarem uzyskania nienależnej korzyści majątkowej, przedłożył w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych dokumentację medyczną zawierającą nieprawdziwe dane o stanie zdrowia w celu skłonienia lekarza orzecznika do wystawienia orzeczeń poświadczających nieprawdę i na tej podstawie uzyskał w okresie od 4 lipca 1995 r. do 30 listopada 2005 r. świadczenia rentowe w kwocie 66.795,64 zł na szkodę organu rentowego. Za wymieniony czyn skazano go na karę jednego roku i czterech miesięcy pozbawienia wolności z zawieszeniem jej wykonania na okres dwóch lat, a także zobowiązano go do częściowego naprawienia szkody przez wpłatę na rzecz organu rentowego 22.265,21 zł. Z tej kwoty skazany uiścił 1050 zł do dnia wydania przez organ rentowy decyzji z 22 grudnia 2009 r. zobowiązującej E. A. do zwrotu nienależnie pobranych świadczeń rentowych za okres trzech lat od 1 grudnia 2002 r. do 30 listopada 2005 r. w kwocie 24.728,07 zł, wraz z ustawowymi odsetkami za okres od 11 grudnia 2002 r. do 22 grudnia 2009 r. w kwocie 17.346,65 zł.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
