Wyrok SN z dnia 2 grudnia 2011 r., sygn. III PK 28/11
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Kazimierz Jaśkowski (przewodniczący)
SSN Halina Kiryło (sprawozdawca)
SSN Maciej Pacuda
Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Tomasza S.
przeciwko Centrum Opieki Medycznej w J.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 2 grudnia 2011 r.,
skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w R.
z dnia 24 czerwca 2010 r.,
1. oddalił skargę kasacyjną;
2. zasądził od pozwanego Centrum Opieki Medycznej w J. na rzecz powoda Tomasza S. kwotę 1.350 (tysiąc trzysta pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w R. wyrokiem z dnia 6 maja 2009 r. zasądził od pozwanego Centrum Opieki Medycznej w J. na rzecz powoda Tomasza S. kwoty: 13.371,16 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 11 marca 2008 r. do dnia zapłaty i 774,18 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 3 lutego 2009 r. do dnia zapłaty, odstąpił od obciążania strony pozwanej kosztami postępowania oraz nadał orzeczeniu rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 11.410,26 złotych.
Sąd pierwszej instancji ustalił, że powód Tomasz S. był zatrudniony w pozwanym Centrum Opieki Medycznej w J. na stanowisku starszego asystenta od 1 września 1999r. do 31 sierpnia 2008 r. Wraz z 41 innymi lekarzami - pracownikami strony pozwanej złożył w 2007 r. pozew do Sądu Rejonowego w J. o udzielenie czasu wolnego z tytułu naruszenia prawa do odpoczynku oraz zasadzenie różnicy wynagrodzenia za dyżury medyczne. W dniu 20 listopada 2007 r. pomiędzy dyrektorem Centrum a lekarzami zostało zawarte porozumienie, mocą którego pozwany zobowiązał się do zapłaty na rzecz każdego z powodów należności z tytułu wynagrodzenia za dyżury pełnione w okresie od maja 2004 r. do września 2007 r. wraz z odsetkami, przy czym należności miały być realizowane w ratach miesięcznych poczynając od stycznia 2008 r. do grudnia 2008 r. W przypadku nieterminowej zapłaty którejkolwiek z rat cała należność stawała się natychmiast wymagalna. Strony zdawały sobie sprawę z tego, że kwestia roszczeń płacowych lekarzy z tytułu pełnionych dyżurów jest przedmiotem orzekania Sądu Najwyższego i rozstrzygnięcia mogą być niekorzystne dla powodów. Jednocześnie poglądy środowiska lekarskiego na temat konieczności dostosowania prawa polskiego do norm unijnych utwierdzały dyrektora Centrum w przekonaniu o słuszności żądań powodów. Pozwany wpłacił na rzecz Tomasza S. pierwszą ratę świadczenia w styczniu 2008 r., a pismem z 29 maja 2008 r. poinformował powoda o odstąpieniu od zawartego porozumienia z uwagi na zmianę orzecznictwa sądowego odnośnie do wynagrodzenia za dyżury medyczne.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
